بررسی ارتباط بین رفتارهای خودمراقبتی و عوامل مرتبط با آن در بیماران دیابتی نوع دو مراجعه کننده به بیمارستان خاتم الانبیاء شهر شوشتر در سال 1397

زمینه و هدف : خودمراقبتی بر جنبه هایی که تحت کنترل فرد می باشد، تمرکز دارد و افراد رفتارهای مراقبت از خود را با تکیه بر عوامل مرتبط با آن به طور مناسب انتخاب و اجرا می کنند. هدف از این مطالعه تعیین ارتباط بین رفتارهای خودمراقبتی و عوامل مرتبط با آن در بیماران دیابتی نوع دو مراجعه کننده به بیمارستان خاتم الانبیاء شهر شوشتر در سال 1397 بود.مواد و روش ها : این مطالعه تحلیلی – مقطعی در سال 1397 بر روی 55 بیمار مبتلا به دیابت نوع دو مراجعه کننده به بیمارستان خاتم الانبیاء شوشتر انجام گرفت که با استفاده از روش دردسترس طی یک ماه انتخاب شدند. جهت جمع آوری داده ها از فرم اطلاعات دموگرافیک و مقیاس استاندارد خودمراقبتی توبرت – گلاسکو استفاده شد. داده ها با استفاده از آزمون های آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و آزمون های استنباطی همچون ضریب همبستگی پیرسون در نرم افزار آماری SPSS-16 تجزیه و تحلیل شدند. نتایج : یافته ها نشان داد، میانگین سنی افراد شرکت کننده 10/97 ± 37/85 بدست آمد. 52/7% (29 نفر) زن، 47/3% (26 نفر) دارای تحصیلات زیر دیپلم، 61/8% (34 نفر) متاهل و 52/7% (29 نفر) ساکن روستا بودند. سطح خودمراقبتی در بیماران شرکت کننده در مطالعه در وضع نیمه مطلوبی (9/53 ± 30/16) قرار داشت. اختلاف آماری معنی داری بین سن و رفتارهای خودمراقبتی در بیماران مشاهده شد (P<0.05). همچنین بین سطح تحصیلات (P=0.001) و سکونت (P=0.02) افراد با رفتارهای خودمراقبتی ارتباط آماری معنی داری وجود داشت. این درحالی است که ارتباط آماری معنی داری بین خودمراقبتی با جنس و مدت ابتلا به بیماری یافت نشد (P> 0.05).نتیجه گیری : می توان بیان نمود که با توجه سطح نیمه مطلوب خودمراقبتی در افراد دیابتی و ارتباطی که این موضوع با عوامل مرتبط با آن دارد، لذا پیشنهاد می شود آموزش های لازم در جهت افزایش سطح رفتار های خودمراقبتی با در نظر داشتن عوامل مرتبط با آن توسط مسئولین و کارکنان سلامت بکار گرفته شود.

کلیدواژه ها:

خودمراقبتی ، عوامل دموگرافیک ، دیابت