بررسی پراکندگی غلظت مونوکسید کربن در هوای شهر شهرکرد در سال 95-96 با استفاده از نرم افزار GIS

سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 357

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

SRCSRMED05_210

تاریخ نمایه سازی: 6 خرداد 1398

چکیده مقاله:

زمینه و هدف : مونوکسید کربن گازی بیرنگ، بی بو، بی مزه و سمی بوده که از آلاینده های مهم هوا می باشد. گاز CO بیشتر در اثر احتراق ناقص سوخت های فسیلی تولید می شود. این مطالعه با هدف اندازه گیری غلظت CO در هوای آزاد شهر شهرکرد انجام گرفت. مواد و روش ها : این مطالعه یک مطالعه توصیفی تحلیلی می باشد که در طول یک سال ( شهریور 1395تا مرداد 1396) جهت برآورد غلظت مونوکسید کربن در 10 ایستگاه به وسیله دستگاه پرتابل اندازه گیری شد. سپس به وسیله نرم افزار GIS پهنه بندی انجام گرفت. نتایج : بیشترین مقدارco در اسفند ماه و در ایستگاه شماره 7 با ppm 12.7 اندازه گیری شد. روند تغییر غلظت co به صورت افزایشی بود به گونه ای که در فصول سرد و با نزدیک شدن به ماه های پایانی سال غلظت افزایش یافت و بر اساس آنالیز آماری تفاوت معنی داری(Pvalue< .05) بین فصل های مختلف مشاهده شد و تفاوت معنی داری بین میانگین غلظت گاز CO در ایستگاه ها وجود ندارد. در فصل زمستان بیشترین میانگین غلظت مشاهده شد مهمترین دلایل آن عدم کارکرد صحیح موتور وسایط نقلیه در اثر سردی هوا، احتمال وجود پدیده وارونگی هوا در فصول سرد، شرایط پایداری جو، سرعت کم باد و استفاده بیشتر از وسایل گرمایشی را می توان نام برد. با توجه به اینکه تمامی مکان های نمونه برداری در محدوده ی تردد خودروها بود عدم تفاوت معنی دار بین ایستگاه های مختلف به خوبی قابل تفسیر است.نتیجه گیری : با توجه به افزایش میزان شهرنشینی و همچنین افزایش روزانه تعداد وسایط نقلیه موتوری مانند موتورسیکلت و اتومبیل های سواری بنزین سوز و افزایش غلظت CO در برخی از نقاط شهر پیشنهاد می شود روش های مدیریتی مناسب جهت کاهش این آلاینده اتخاذ گردد.

نویسندگان

حمیدرضا پورزمانی

دانشیار گروه مهندسی بهداشت محیط، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران

سعید فدایی

دانشجوی دکتری مهندسی بهداشت محیط، کمیته تحقیقات دانشجویی،دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان،اصفهان،ایران

قاسم کیانی فیض آبادی

دانشجوی دکتری مهندسی بهداشت محیط، کمیته تحقیقات دانشجویی،دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان،اصفهان،ایران

حسن کریمی

دانشجوی دکتری مهندسی بهداشت محیط، کمیته تحقیقات دانشجویی،دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان،اصفهان،ایران