اختلال استرس پس از سانحه ACCTE PSTD و روش های روان درمانی و رفتار درمانی در این بیماران

یکی از عوامل فشارآور روانی در زندگی نوین جنگهاست و ضایعات روانی یکی از مسائل و گرفتاریهای مهم در جریان جنگهای جدید است. تا قرن نوزدهم در ارتش و جنگ به مسائل روانی توجه شایسته نمی شد و معمولاآن را تمارض دانسته و بندرت در گزارشات طبی ذکر شده است. در طول جنگ عراق بر علیه ایران «اختلال استرس پس از سانحه» یکی از عوارض برجسته روانی بودکه در رزمندگان جبهه های حق بر علیه باطل دیده شد. بی شک مطالعه ویژگیهای شخصیتی، روانی، عاطفی، اقتصادی، اجتماعی و خانوادگی بیماران مبتلا به PTSD در پیشگیری، درمان و توانبخشی آنان حائز اهمیت فراوان است. در غیر این صورت مزمن شدن بیماری منجر به مشکلات بی شمار فردی، اجتماعی، اقتصادی گردیده و زمینه ساز اختلالات دیگر نیز میگردد.. به منظور بررسی خصوصیات روانشناختی، اجتماعی و اقتصادی این گروه از بیماران در سال 1366 تعداد 34 تن از رزمندگان با بررسیهای لازم تیم درمان موردمصاحبه و ارزیابی قرار گرفته و از یک پرسشنامه محقق ساخته که با نظر خواهی از گروه زیادی از پژوهشگران و اساتید دانشگاهی تهیه شده بود اطلاعات لازم گردآوری شد این تعداد نمونه از 25 لشکر و تیپ و گردان در جبهه جنوب و از مناطق عملیاتی گرفته شدند. از نظر ترتیب تولد، این بیماران اکثرا از بین فرزندان اول خانواده بودند. اکثر بیماران در خانواده ای شلوغ و پر جمعیت ، پدر و مادری با تحصیلات پایین، طبقات اقتصادی و اجتماعی پائین، وابستگی زیاد عاطفی به خانواده و دارای تیپ شخصیتی برونگرا بوده و از علائمی چون سردرد شدید، ترس، بدخوابی، عصبانیت، و پرخاشگری، بی اشتهائی، تپش قلب و تعریق رنج می برند. پس از بررسی و مطالعات لازم از درمانهای رفتاری – شناختی که اهم آنها آموزش تلقیحی، روش مواجهه تصویری طولانی مدت، درمان فرایندی شناختی و حساسیت زدائی با روش EMDR و درمانهای داروئی به منظور درمان و بازگرداندن این گروه از بیماران استفاده شد و پس از انجام درمانهای لازم به خطوط مقدم جبهه بازگشتند. نتیجه اینکه استفاده از روش نزدیکی، فوریت و انتظار و مداخلات فوری درمانی اعم از دارو درمانی و روان درمانی و رفتار درمانی باعث بهبودی و کاهش عوارض روانی، اجتماعی ناشی ازحوادث تروماتیک و غیر مترقبه است.