بررسی نکات حفظ الصحه در مصروعین از منظر طب ایرانی

مقدمه: صرع یکی از عمومی ترین مشکلات نورولوژیکی جهان در تمام اعصار بوده است. این بیماری مزمن و ناتوان کننده، شایع ترین بیماری سیستم عصبی است که 5 / 0 تا 1 % افراد به آن مبتلا هستند. مزمن بودن بیماری و ضرورت مصرف داروهای شیمیایی برای مدت طولانی با ایجاد عوارض قابل توجه باعث گرایش بیماران به سمت طب مکمل شده است و چون پیشگیری مهمتر از درمان می باشد این مطالعه به بررسی نکات حفظ الصحه طب ایرانی (پیشگیری نوع اول) در مصروعین می پردازد. روش کار: این مطالعه به روش کتابخانه ای بر اساس کتب مرجع طب ایرانی نظیر قانون، اکسیر و طب اکبری، جستجو در پایگاه های اطلاعاتی و بررسی مقالات انجام گردید. یافته ها: صرع اختلال متناوب و ناگهانی سیستم عصبی ناشی از تخلیه همزمان تعدادی از نورون های مغزی است که این تخلیه به اختلال حسی، از بین رفتن هوشیاری، حرکات تشنجی یا مجموعه ای از این حاات منجر می شود. حکمای طب ایرانی معتقدند برای درمان هر بیماری باید با رعایت اصول حفظ سلامتی از بروز بیماری جلوگیری نمود به همین دلیل حکما پرهیزات عمومی برای مصروعین توصیه نموده اند که شامل عدم تناول طعام غلیظ، بسیار شیرین و چرب و نفاخ، گوشت سنگین و شیرجانوران و میوه های با طبیعت تر و شراب، کاهش مقدار غذا، دوری نمودن از عوامل محرک: گرما و سرمای زیاد، بوهای قوی، انجام حرکات سریع، نگاه کردن بحرکات سریع چرخشی و اشیا براق، افراط و تفریط خوابیدن، ورزش سنگین، افراط در جماع و خواندن، در معرض چیزهای خشم آور و غمناک قرار گرفتن (بخصوص ناگهانی)، عدم استحمام با آب بسیارگرم یا سرد، صعود به ارتفاع. نتیجه گیری: آنچه امروزه پزشکی پیشگیری نامیده می شود در طب کهن ایران حفظ الصحه نام گرفته است و اهمیت آن چنان است که درتعریف طب آورده اند علم طب دانشی است که نگاهدار سلامتی موجود شخص باشد لذا پیشنهاد می گردد با توجه به ذخایر عظیم و ارزشمند طب ایرانی در امور حفظ الصحه بتوان بستری مناسب برای تحقیقات درعلم پیشگیری و طب نوین فراهم آورد و با آموزش اصول فوق به گروه هدف با ساده ترین وکم هزینه ترین صورت از بروز بیماری و عوارض آن در جامعه جلوگیری نمود.

کلیدواژه ها:

صرع ، طب ایرانی ، حفظ الصحه