ارزیابی تغییرات هیستوپاتولوژی بافت رحم به دنبال تزریق داخل صفاقی نانوذرات اکسید روی درموش صحرایی نژاد ویستار

سابقه و هدف: با پیشرفت علم نانوتکنولوژی استفاده از نانوذرات رشد چشمگیری داشته است. نانوذرات اکسید روی دارای خصوصیاتی چون خواص توکاتالیتیکی، الکترونیکی، اپتیکالی، آنتی باکتریایی و درماتولوژیکی می باشند؛ به همین دلیل رایج ترین کاربردی که دارند استفاده از آن ها در محصولاتی چون ضد آفتاب ها، پودرهای بچه، شامپوهای ضد شوره سر و محافظت در برابر اشعه UV می باشد. با این حال افزایش مواجهه با این نانومواد می تواند خطرآفرین باشد. هدف از مطالعه حاضر ارزیابی تغییرات هیستوپاتولوژی بافت رحم به دنبال تزریق داخل صفاقی نانوذرات اکسید روی در موش صحرایی نژاد ویستار می باشد. مواد و روش ها: تعداد 50 موش صحرایی ماده نژاد ویستار از مرکز تکثیر حیوانات آزمایشگاهی پاستور آمل خریداری شد. حیوانات به صورت تصادفی در گروه های کنترل (بدون درمان)، شم (درمان شده با سالین) و سه گروه دریافت کننده نانوذرهاکسید روی ( 50 ، 100 و 200 میلی گرم/ کیلوگرم) تقسیم بندی شدند. تزریق ها دوبار در هفته و به مدت 4 هفته صورت گرفت. در پا یان دوره درمانی حیوانات با ترکیبی از داروهای کتامین و زایلازین بیهوش شده و پس از پرفیوژن بافتی کالبد گشایی صورت گرفت. بافت رحم نمونه برداری شده و پس از انجام مراحل مختلف هیساتوپاتولوژی توسط رنگ آمیزی هماتوکسیلین و ائوزین آماده بررسی با میکروسکوپ شد. یافته ها: در بافت رحم گروه های کنترل، شم و 50 میلی گرم/ کیلوگرم از نانوذره اکسید روی شرایط نرمال بافتی حاکم بوده و ضایعاتی در ساختار بافت رحم مشاهده نشد. در گروه دریافت کننده نانوذره اکسید روی با دوز 100 و 200 میلی گرم/ کیلوگرمتخریب اپیتلیوم و هایپرپلازی غدد اندومتر دیده شد. نتیجه گیری: براساس ارزیابی های هیستوپاتولوژی نانوذرات اکسید روی در دوزهای 100 میلی گرم/ کیلوگرم و بالاتر بر بافت رحم اثرات تخریبی برجای می گذارند که می تواند میزان باروری را تحت تاثیر قرار دهد. لذا اقدامات لازم جهت کاهش مواجهه با این نانوذرات باید اتخاذ گردد.

کلیدواژه ها:

رحم ، هیستوپاتولوژی ، نانوذره ، اکسید روی ، موش صحرایی