ارزریابی اهمیت کورکومین، ماده موثره گیاه زردچو به ( Curcuma longa ) و خواص و کاربرد داروئی آن

سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 5,868

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

SRMMED22_401

تاریخ نمایه سازی: 19 آبان 1398

چکیده مقاله:

مقدمه: کورکومین ( Curcumin ) ماده ی موثره گیاه زردچوبه ( Curcuma longa ) می باشد. در سال های اخیر مطالعات زیادی در خصوص خواص ضد اکسیدانی و محافظتی این ترکیبات بخصوص در درمان کانسر، دیابت و اثرات محافظتی علیه بیماری های نورودژنراتیو و افسردگی انجام شده است. باتوجه به مضرات، عوارض و هزینه بیشتر داروها و محصولات صنعتی و شیمایی و اهمیت و خواص کورکومین و گیاه زردچوبه که مورد مصرف و شناخت نیز می باشد این مطالعه با این رویکرد انجام پذیرفت. مواد و روش ها: در این مقاله، مطالب بر اساس منابع کتابخانه ای الکترونیکی شامل مقالات علمی و کتاب های مربوطه از مجلات و سایت های معتبر علمی خارجی و داخلی، با جستجوی کلید واژه های مناسب انجام شده است. به صورتیکه، اهمیت و مطالعات و گزارشات صورت پذیرفته روز زردچوبه و کورکومین در طب سنتی و پزشکی مدرن به زبان انگلیسی و فارسی و تجربیات قبلی بر روی این ماده به دنبال تحقیقات میدانی، معیار مطالعه بوده و پس از گردآوری، بررسی و ارائه شدند. یافته ها: کورکومین_ فرآورده گیاهی زرد رنگ _ یا دی فرولوئیل متان ماده ی موثره و اصلی گیاه زرد چوبه با نام انگلیسی Turmeric می باشد. کورکومین یکی از ترکیبات مهم با منشا گیاهی است و داروی قدیمی برای درمان بسیاری از بیماری ها می باشد. در مطالعات بالینی اثرات دارویی زیادی برای کورکومین گزارش شده که می توان درمان بیماری های دیابتی، آرتریت روماتوئید، پسوریازیس، آلزایمر و سرطان و اثرات ضدمیکروبی برشمرد. مکانیسم های متعددی برای اثرات فارماکولوژی و بیولوژی کورکومین مطرح شده، من جمله اثر آنتی اکسیدانتی، القاء مرگ سلولی، آنتیک آرسینوژن و فعالسازی یا مهار مسیرهای داخل سلولی که موجب بیماری می گردند. کورکومین اثر ضد التهابی داشته و با تعداد زیادی از مولکول های موثر در پاسخ های التهابیتداخل دارد که می توان به کاهش فعالیت سیکلواکسیژناز ( COX II) ، لیپواکسیژناز، آنزیم های نیتریک اکسیدسنتتاز، مهار تولید سایتوکان های التهابی مانند، فاکتور نکروز توماور آلفا (TNF-α) و اینترلوکین ها و همچنین کاهش کینازهای مسیرهای سلولی اشاره نمود. نتیجه گیری: نتایج مطالعات نشان می دهد کورکومین به عنوان یک عامل کاهنده قند خون و آنتی اکسیدانت در موش های دیابتی عمل می نماید. این ماده فعالیت های التهابی سایتوکین های تولید شده توسط سلول های ایمنی در بافت چربی را مهار می کند.همچنین کورکومین موجب مهار بیان ژن های سایتوکایین و پروتئین هایی می شود که وابسته به فعالیت NF-KB هستند که در روند التهاب نقش دارند و لذا کورکومین موجب کاهش سلول های التهابی و نیز افزایش تعداد سلول های کلاژن و فیبروبلاست گردیده است. این ماده باعث کاهش آسیب اکسایشی و اختلالات شناختی ناشی از افزایش سن می گردد. نقش حفاظت عصبی کورکومین در برابر رادیکال آزاد بسیار قوی تر از ویتامین E گزارش شده است. لذا جادارد مطالعات تکمیلی و کاربردی بیشتری روی این ماده موثره انجام و گزارش گردد.

نویسندگان

حامد فتحی

مرکز تحقیقات علوم دارویی، پژوهشکده هموگلوبینوپاتی، دانشگاه علوم پزشکی مازندران، ساری، ایران

رامین عطایی

گروه سم شناسی _ فارکاکولوژی، دانشکده داروسازی ساری، دانشگاه علوم پزشکی مازندران، ساری، ایران