دانش بومی و تقویت حاصلخیزی خاک در روستاهای کوهستانی استان یزد

جواب های حاصل از این بررسی نشان داد که کشاورزان این منطقه از قدیم با روش های زیر حاصلخیزی خاک را حفظ و تقویت می نمودند: استفاده از نوعی خاک بیابانی بنام شوره به میزان 50-30 درصد مخلوط با کود پوسییده حیوانی. شوره در اغلب عرصه های بیابانی وجود دارد معمولا پس از بارندگی، در فصل بهار مناطق شوره زار به صورت لکه هایی قهوه ای رنگ در آمده و حالتی مرطوب و پف کرده دارند، از شوره اغلب برای تقویت خاکهای شنی و برای تقویت باغات و مزارع گندم، یونجه و جو استفاده می نمودند. مقدار مصرف شوره برای اصلاح خاک حدود 50 تن در هکتار ، در هر 5-4 سال یکبار و در زراعت گندم یا جو حدود 20 تن در هکتار بوده است. شوره در اغلب عرصه های بیابانی مناطق خشک و پس از بارندگی قابل جمع آوری است. با آزمایش نمونه های شوری مشخص شد که این خاک دارای پتاسیم قابل جذب بالایی در حد 348 (ppm) است.