بررسی اثرات روی، آهن و منگنز بر غلظت عناصر کم مصرف در گندم هامون

گندم مهمترین محصول زراعی در جهان و ایران می باشد و اهمیت آن از نظر تولید و تامین نیازهای غذایی انسان بیش از سایر محصولات کشاورزی میباشد. در طی سال های اخیر بهبود روش های مدیریت زراعی به طور موفقیت آمیری عملکرد محصول را افزایش داده است(4و1) و با انجام این روش ها کمبود مواد غذایی و سوء تغذیه کاهش یافته است . ولچ و گراهان (1999) یک توازن تغذیه ای جدیدی برای تولید محصول پیشنهاد کردند و بیان کردند که اگرچه تولید گندم در سالهای اخیر کافی بوده است ولی از لحاظ توازن عناصر غذایی پیشرفت کافی نداشته است. کمبود عناصر ریزمغذی را در انسان می توان از طریق افزایش غلظت آن در غلات برطرف نمود (2). ایلماز و همکاران (1997) با استفاده از روشهای مختلف مصرف سولفات روی در ارقام مختلف گندم نتیجه گرفتند که مصرف سولفات روی نه تنها عملکرد را به میزان قابل توجهی افزایش داد بلکه غلظت این عنصر در دانه گندم نیز افزایش یافته وسبب غنی سازی دانه میشود (6). مقدار زیادی از اراضی منطقه سیستان به دلیل بالا بودن PH وپایین بودن مواد آلی خاک دچار کمبود عناصر ریزمغذی می باشد که سبب کاهش غلظت این عناصر در دانه گندم می گردد. این آزمایش به بررسی تاثیر کاربرد روی، آهنو منگنز بر غلظت این عناصر در دانه و یافتن روشی که بتوان غلظت این عناصر را در دانه گندم افزایش داد پرداخته است.