بررسی اثر کاربرد سولفات مس در گندم در شرایط آب شور

یکی از مشکلات اساسی نواحی خشک و نیمه خشک، شوری آب آبیاری و خاک می باشد که این امر موجب کاهش رشد و عملکرد محصول دراین نواحی می گردد. برای موفقیت در بهره برداری از اراضی شور، علاوه بر رعایت مبانی مدیریتی، تامین عناصر غذایی مورد نیاز گیاهان نیز ضرورت دارد که این امر با عرضه منظم عناصر عغذایی د رمقدار و نسبت بهینه خود، شرایط خاک به گونه ای باید تغییر داده شود که موجب رشد گیاه و افزایش عملکرد محصول گردد. بنابراین در شرایط فوق تغذیه درست و مناسب نقش مهمی در روند بهبود وضعیت خاک و گیاه ایفا می کند (3). مطالعات زیادی نشان داده است که مدیریت مصرف کودهای شیمایی در شرایط شور اهمیت زیادی دارد. اغلب این خاکها حاصلخیزی کمی دارنرد و اثرات زیانبار زیادی املاح محلول در خاک را می توان با فراهم نمودن مواد غذایی ضروری و کمک به گیاه برای تخمل تنشهای محیطی تا حدودی تعدیل نمود (4و5). به طور کلی در شرایط شور قابلیت جذب عناصرغذایی در محلول خاک به واسطه غلظت زیاد یونهای کلرید و سدیم کاشه یافته و منجر به اختلال در امر تغذیه گیاهان می گردد (6). در مورد اثر کاربرد عناصر کم مصرف بر روی عملکرد و کیفیت محصول در بسیاری از محصولات تحقیقات زیادی صورت گرفته است. بطوری که سیلانپا (10) اظهار داشت که کمبودهای پنهان عناصر کم مصرف در 30 کشور مورد مطالعه بسیار گسترده تر از آنچه تصور می شود است وی پیش بینی نمود که در آینده نزدیگ این کمبودها گسترده تر می گردند. سیادت و همکاران (2) گزارش کردند که اثر کودهای محتوی عناصر کم مصرف در عملکرد دانه گندم معنی دار بود. هم چنین مالهی و همکاران (8) در آزمایشی 4-2 کیلوگرم در هکتار از کلات مس یا 20-10 کیولگرم در هکتار سولفات مس استفاده کردند. آنان چنین نتیجه گیری کردند که میزان عملکرد دانه گندم به طور معنی داری افزایش یافته است. سدری و ملکوتی (1) گزارش کردند که با مصرف روی، سکسترین آهن وسولفات مس علاوه بر افزایش 20 درصدی در عملکرد، غلظت آهن، روی و مس در دانه و کلش گندم و ینز درصد پروتئین افزایش یافت. کسیل و همکاران (7) اظهار داشتند که مصرف خاکی مس قبل از کاشت و به طریقه محلولپاشی در مرحله ساقه رقتن به ترتیب منجر به افزایش عملکرد در حدود 45% تا 0/9 تن در هکتار گردید.