بررسی تاثیر مصرف گوگرد و منیزیم بر عملکرد و جذب عناصر غذایی در ذرت

به دلیل کشت و کار مستمر محصولات زراعی مختلف و عدم مصرف کودهای گوگردی و منیزیمی در اراضی تحت کشت ذرت به تدریج میزان عناصر معدنی از جمله گوگرد و منیزیم کاهش می یابد و به دلیل نقش ضروری و اساسی گوگرد و منیزیم در ساختمان پروتئین و چربی، کمبود این عناصر موجب کاهش پروتئین وچربی سازی می شود. ضمنا بعضی از محققین با بررسی های خود نتیجه گرفتند که مصرف گوگرد و منیزیم باعث افزایش روغن و عملکرد درمحصولات دانه های روغنی از جمله ذرت می گردد. گوگرد علاوه بر نقش اصلاح کنندگی، دسترسی عناصری نظیر فسفر، منگنز و روی را نیز افزایش می دهد. کلباسیی و همکاران (1988) اثر گوگرد آسیاب شده را بر عملکرد و مقدار جذب آهن، منگنز و روی توسط ذرت، سورگوم و سویا رامورد مطالعه قرار دارند. نتایج بدست آمده نشان داد که ضمن افزایش معنی دار عملکرد محصول، pH خاک کاهش و مقدار جذب منگنز نیز کاهش یافت. همچنین مقدار جذب آهن و روی توسط گیاه افزایش یافت (4). کاهش pH خاکهای آهکی نیز افزایش قابلیت جذب عناصر غذائی در نتیجه تحقیقات دیگری به اثبات رسیده است (3، 5و6). همچنین مصرف کودهای محتوی منیزیم به خصوص سولفات منیزیم با توجه به حلالیت بالائی که دارد، در محصولات ذرت، گندم، سیب زمینی، پنبه و آفتابگردان باعث افزایش عملکرد و بهبود کیفیت آنها شده است (2). تحقیقات بخش بیولوژی خاک موسسه تحقیقات خاک و آب نشان داد که درکشت گلدانی ذرت، در اثر مصرف 0/5 درصد گوگرد عملکرد ماده خشک حدود 10 گرم در گلدانم بوده در حالی که مصرف همین میزان جذب آهن و فسفر توسط ذرت بهطور چشمگیری افزایش یافت . (1).