بررسی اثر منبع و سطوح کود نیتروژن در رژیم های مختلف آبیاری بر میزان نیترات باقیمانده خاک های زیر کشت ذرت

نیتروژن مهمترین عنصر جهت تولید محصولات کشاورزی است. این عنصر درخاک تحت تاثیر فرآیندهای مختلفی واقع شده که عملا ارزیابی درستی از وضعیت نیتروژن قابل استفاده در خاک را مشکل می سازد. یکی از راه های تخمین وضعیت نیتروژن معدنی خاک برای توصیه های کودی، اندازه گیری نیترات باقیمانده است. (2و4) با توجه به تاثیر سوء میزان نیترات خاک در آلودگی محیط زیست و کاهش کارآیی مصرف کود نیتروژن ، مصرف صحیح این کود درشرایط رطوبت مختلف برای به حداقل رساندن آبشویی نیترات اهمیت فوق العاده ای دارد. نیترات باقیمانده در خاک های تحت کشت ذرت کاملاً تحت تاثیر خصوصیات خاک از قبیل بافت، میزان ماده آلی، آب آبیاری و الگوی بارندگی دارد. (2و4) به طوری که درخاک های با ماده آلی پائین و بافت سبک، مساله آبشویی نیترات شدیدتر می باشد. تیکرو هوبس (6) اثر منبع کود نیتروژن را در آبشویی نیترات موثر دانسته اند، به طوری که مقدار نیترات باقیمانده در خاک بعد از کشت درشرایط مصرف کود نیتراته به مراتب بیشتر از منبع آمونیومی است. آساد و همکاران (1) عنوان کردند که تاثیر مصرف سطوح مختلف کود اوره در دو خاک با ماده آلی بالا (2/6- 2/0 درصد) و بافت سنگین باعث افزایش 46 تا 100 درصد میزان نیترات باقیمانده بعد از آزمایش نسبت به مقدار اولیه می گردد. کوچاریک و بری (5) گزارش کردند که با 30 درصد افزایش مصرف کود نیتروژن درکشت ذرت آبشویی سالیانه نیترات به 56 درصد می رسد اما عملکرد تنها 1 درصد افزایش می یابد. چنانچه میزان نیتروژن مصرفی 30 درصد کاهش یابد، مقدار نیترات آبشویی شده 42 درصد کاهش نشان می دهد. در حالی که میانگین عملکرد فقط 8 درصد کاهش می یابد. لذا این طرح، با هدف شناخت اثر منبع وسطوح کود نیتروژن در شرایط مختلف رطوبتی بر روی میزان نیترات باقیمانده در خاک های زیر کشت ذرت به اجرا در آمد.