تاثیر سامانه های مختلف آبیاری در میزان تولید غده، شکر خالص و قند قابل استحصال در طی سه دوره برداشت محصول چغندر قند

یکی از محدودیتهای عمده در صنایع تولید قند کشور، مصرف بی رویه کودهای نیتروژنی در مزارع و متعاقباً تولید نیتروژن مضره در غده های چغندر قند می باشد . بنا بر مطالعات صورت گرفته، توصیه گردیده تا اعمال این گونه مواد، حداقل دو ماه قبل از برداشت محصول متوقف شوند . لذا پرید زمانی کاربرد این کودها به یک دوره کوتاه سه ماهه محدود خواهد بود . بدیهی است که کاربرد اصولی تمامی عناصر مغذی در این دوره ( همراه با مدیریت بهینه آبیاری ) باعث رشد فزاینده غده می گردد اما آیا کاهش درصد قند، تحت این شرایط غیر قابل اجتناب خواهد بود؟ و آیا برآیند افزایش تولید و کاهش احتمالی درصد قند، در نهایت به نفع زارع خواهد بود؟ لذا در بررسی فوق سعی بر این است تا میزان تولید غده، شکر قابل استحصال و قند ملاس در سه ماه آخر برداشت محصول و تحت سامانه های مختلف آبیاری تحت فشار ( قطره ای و بارانی ) در مقایسه سامانه فارو مورد مطالعه قرار گیرد .