تعیین دامنه رطوبتی با حداقل محدودیت (LLWR) و مقایسه آن با آب قابل استفاده گیاه در برخی از خاکهای استان همدان

رطوبت قابل استفاده گیاه ) ) Available water content, AWC بین دو حد رطوبتی FC و PWP نگهداشته میشود . با توجه به محدودیت تهویه خاک در رطوبتهای بالا از یک طرف و محدودیت مقاومت مکانیکی خاک در برابر رشد ریشه از طرف دیگر، رشد گیاه، تنها در دامنهای از رطوبت خاک، با محدودیت رو به رو نیست که دامنه رطوبتی بدون محدودیت ) ) Non- Limiting Water Range, NLWR نامیده میشود [.4] در این تعریف تنها پارامترهای، پتانسیل ماتریک، تهویه و مقاومت مکانیکی خاک در نظر گرفته شده است، در حالیکه عوامل محیطی و شرایط متغیر مزرعهای نیز در رشد گیاه تأثیردارد . به همین دلیل برای در نظر گرفتن تأثیر سایر عوامل به ویژه شرایط محیطی بر رشد گیاه، به جای واژه NLWR ، دامنه رطوبتی با حداقل محدودیت ) ) Least Limiting Water Range, LLWR تعریف شده است . این دامنه، محدودهای از مقدار رطوبت خاک است که در آن رشد گیاه در ارتباط با پتانسیل آب، تهویه و مقاومت LLWR اثر بافت و چگالی ظاهری خاک را بر [6] .[ زو و همکاران 3] مکانیکی خاک با کمترین محدودیت روبهرو است LLWR از مفهوم [1] را گزارش کردند . همچنین بتز و همکاران LLWR بررسی و رابطه معکوس بین چگالی ظاهری و برای بررسی اثرات خاکورزی بر ویژگیهای فیزیکی خاک استفاده نمودند . این محققین گزارش کردند که با افزایش تراکم خاک LLWR کاهش مییابد . توجه به مفاهیم NLWR و LLWR در مورد رشد گیاه مربوط به دهه اخیر است . در این زمینه علاوه بر همسویی بسیاری از نظرات، گزارشهای ضد و نقیض هم به چشم میخورد . این پژوهش با هدف بررسی ویژگیهای خاک، مانند چگالی ظاهری، درصد رس و مواد آلی بر LLWR در برخی از خاکهای همدان انجام شده است .