بررسی تأثیر سطوح مختلف تنش خشکی بر روی مؤلفههای رشد ذرت میکوریزایی و غیر میکوریزایی در غلظت های مختلف فسفر خاک

قارچ های میکوریزی وزیکولار - آربسکولار (VAM) از جمله ارگانیسم های خاک هستند که یک ارتباط مستقیم بین توده خاک و سیستم ریشه ای گیاهان ایجاد می کنند . مطالعات انجام شده بر روی خاکهای سترون در آزمایش های گلدانی نشان می دهد که تلقیح میکوریزی می تواند باعث افزایش رشد گیاه گردد . پژوهش ها نشان می دهد که حتی گیاهانی که در خاکهای غیر سترون به سر می برند نیز به تلقیح میکوریزی پاسخ مثبت می دهند و در پی آن مقادیر وزن خشک و تر گیاهان میکوریزی نسبت به گیاهان غیر میکوریزی بالاتر می باشد . تلقیح میکوریزی باعث افزایش رشد solanum و همچنین افزایش وزن گیاه، تعداد برگ، اندازه و سطح برگ و قطر ساقه در گیاه و ارتفاع گیاه ذرت melongena ، میکوریزی در مقایسه با غیرمیکوریزی گردیده است . تنش ناشی از کمبود آب در گیاهان یکی از عوامل مهم کاهش محصول می باشد . تنش خشکی موجب کاهش ارتفاع بوته ذرت ، وزن تر و وزن خشک برگ، سطح برگ، نسبت تعرق، ظرفیت رنگدانه ها، ظرفیت نیتروژن و چربیها گردیده است . همچنین استرس آبی باعث کاهش تعداد روزنه، طول و عرض روزنه، پتانسیل آب برگ و محتوای آب نسبی گردید . اعمال تنش آبی بر روی گیاه ذرت در مرحله رویشی سبب پایین آمدن میزان فتوسنتز و در مورد یونجه، وزن ماده خشک ساقه و برگ، سطح برگ، سطح برگ ویژه و وزن ماده خشک ریشه کاهش یافتند . حضور قارچ های میکوریز باعث تعدیل اثرات سوء ناشی از تنش خشکی بر گیاه می شود . این قارچ ها اثر چشمگیری بر افزایش جذب عناصر غذایی، رشد و سازگاری گیاهان میزبان در شرایط تنش های محیطی دارند . در همزیستی گیاه با قارچ های میکوریز، میزان جذب عناصر غذایی تا حدود زیادی تحت تأثیر غلظت نسبی آنها در خاک قرار دارد . افزایش مقدار نسبتاً کم فسفر به یک خاک فقیر از فسفر می تواند بر شدت همزیستی میکوریزی اثر مثبت داشته باشد . میزان سرعت جذب فسفر در کلیه گیاهان شبدر تلقیح شده بیشتر از سرعت جذب فسفر توسط گیاهان شاهد بود . بررسی تأثیر سطوح مختلف تنش خشکی و فسفر بر روی رشد ریشه ذرت میکوریزایی و غیرمیکوریزایی و همچنین اثرات سطوح مختلف تنش خشکی و فسفر بر روی رشد اندام های هوایی ذرت میکوریزایی از مهمترین اهداف این تحقیق می باشند