تاثیر مصرف مقادیر مختلف گوگرد عنصری و مایه تلقیح باکتری های تیوباسیلوس بر عملکرد وجذب فسفر ذرت در یک خاک آهکی

در خاکهای آهکی و قلیایی علیرغم وجود مقادیر فراوان برخی از عناصر غذایی ( نظیر فسفر، آهن، روی و ...) در این خاکها، مقدار قابل جذب این عناصر کمتر از مقدار لازم برای تامین رشد و نمو مناسب اکثر گیاهان می باشد . استفاده از گوگرد عنصری و یا کاربرد آن همراه با باکتریهای اکسید کننده آن بخصوص باکتریهای جنس تیوباسیلوس نتایج سودمندی را در بهبود وضعیت تغذیه گیاهان در خاکهای آهکی بدنبال داشته است . Deluca و همکاران (1989) با بررسی تاثیر مصرف گوگرد و تلقیح باکتریهای تیوباسیلوس بر افزایش قابلیت جذب فسفر را در سه خاک آهکی پی بردند که بیشترین عملکرد دانه و فسفر جذب شده توسط بخش هوایی ذرت مربوط به تیمار گوگرد + تیوباسیلوس + سوپر فسفات بود که با تیمار گوگرد + تیوباسیلوس تفاوت معنی دار نداشت . در یک بررسی مقادیر 0 ، 100 ، 200 و 400 کیلوگرم گوگرد در هکتار به خاک مزرعه اضافه و سورگوم، سویا و ذرت کشت شدند . مصرف گوگرد در مقایسه با شاهد وزن خشک بخش هوایی هر سه گیاه و همچنین مقدار آهن و روی جذب شده توسط آنها را به طور معنی دار افزایش داد و یک روش موثر و ارزان برای رفع کلروز، افزایش جذب عناصر و عملکرد گیاه در خاکهای آهکی معرفی گردید. (Karbasi و همکاران، 1988)