بررسی تاثیر روشهای مختلف خاکورزی بر همگنی رشد، عملکرد و بهرهوری مصرف آب چغندرقند

عدم خاکورزی مناسب در زراعت چغندرقند سبب خروج ناهمگن غده ها و نهایتا " سبب افزایش ضایعات غده ها هنگام برگ زنی و طوقه زنی در موقع برداشت می شود . از این رو ارائه روش خاکورزی مناسب جهت رشد همگن و خروج متناسب ریشه های چغندر قند و رفع مشکلات برداشت مکانیزه ضرورت می یابد . شخم در عمق 20 الی 25 سانتیمتری خاک زیرین را سخت و دست نخورده باقی می گذارد، بر اثرگذشت زمان وعدم تغییر عمق شخم احتمال ظهور لایه سخت افزایش می یابد . وجود این لایه هرچند نازک بر ظهور و تعداد غده با ریشه های منشعب و نیز میزان بیرون زدگی غده از خاک موثر است ( صلح جو و نیاز، 1380 و گوهری، ).1375 تحقیقات ساعتی و سبزه ای ) 1375) نشان داد که بیشترین درصد ریشه های منشعب ) 15 درصد ) و حداکثر میزان بیرون زدگی غده ها از خاک 14/3) درصد ) از تیمار شخم محلی ( گاوآهن برگرداندار به عمق 20 سانتیمتر در پائیز و دیسک و لولر در بهار ) حاصل میشود، در حالیکه تیماری که در آن از زیرشکن استفاده شده بود از لحاظ درصد ریشه های منشعب و بیرون زدگی غده ها از خاک کمترین مقدار را به خود اختصاص می داد . حسینی (1376) نشان داد که کاربرد زیرشکن در عمق 50 سانتیمتری در پائیز به همراه شخم سطحی ودیسک و ماله در بهار سبب کاهش درصد وزنی تلفات تا 3/2 درصد شده و بیشترین عملکرد محصول به میزان 71/3 تن در هکتار را سبب شده است . نتایج تحقیقی نشانگرآن است که قطع یک سانتیمتر بیش از حد معقول طوقه، تلفات را 8 درصد، قطع دو سانتیمتر بیشتر تلفات را 15 درصد و قطع سه سانتیمتر بیشتر تلفات را 23 درصد افزایش می دهد ( خواجه ای، 1370 و ساعتی و سبزه ای، 1375 )