اثر کاربرد نوع و میزان ماده آلی بر پایداری خاکدانه ها در مقابل خیس شدن آهسته و ناگهانی

یک خاکدانه مجموعه ایی از ذرات اولیه است که پیوستگی شان به یکدیگر بیش از پیوستگی آنها به ذرات خاک اطراف خاکدانه بوده و پایداری آن تابعی از نیروهای پیوند دهنده میان ذرات می باشد . دویکر و همکاران تشکیل خاکدانه ها را نتیجه هم آوری، هم آرایی و سیمانی شدن ذرات اولیه می دانند . بطور کلی خاکدانه ها باید در مقابل خیس شدن در اثر آبیاری و یا بارندگی مقاوم باشند . ماده آلی یکی از عوامل پایداری خاکدانه هاست و ساختمان خاک سطحی را از برخورد مستقیم قطرات باران یا از تماس با آب در حال جریان حفظ می کند . تاکنون روشهای زیادی جهت اندازه گیری پایداری خاکدانه ها ابداع شده که بعضی بر روی توزیع پراکندگی خاکدانه ها و بعضی بر روی پایداری خاکدانه ها تاکید دارد . به کمک روش لبیسونایس و همکاران، پایداری خاکدانه ها را در الکل در مقابل خیس شدن آهسته و سریع می توان بررسی کرد . در این روش از خیس کردن سریع خاکدانه ها برای تعیین مقاومت آنها در برابر فروپاشی (Slaking) و خیس کردن آهسته برای تعیین میزان خرد شدن و شکاف برداشتن (Cracking) استفاده می شود . روشهای مختلف تخریب خاکدانه ها، حالتهای مختلف بارش باران را بر روی زمین شبیه سازی می کند . فاکس و لبیسونایس نشان دادند که احتمالا خیس کردن سریع، حالت بارانهای شدید و ناگهانی و خیس کردن آهسته، حالت بارانهای آرام و ملایم را می تواند نشان می دهد .