ارزیابی شدت فرسایش بادی و پتانسیل رسوب دهی منطقه روتک و مک سوخته سراوان با استفاده از مدل IRIFR.1

فرسایش بادی در مناطق خشک و نیمه خشک از مهمترین فاکتورهای عدم توسعه محسوب می گردد. از این رو شناخت عواملموثر در فرسایش بادی منطقه، یکی از اقدامات مهم مدیریتی در جهت کنترل و کاهش آثار سوء ناشی از این پدیده می باشد. دراین تحقیق به منظور تعیین و برآورد پتانسیل فرسایش بادی از روش تجربی IRIFR.1 استفاده شده است. برای این منظورنقشه های پایه تهیه و سپس با بازدیدهای مختلف میدانی، ابتدا واحدهای همگن و رخساره های ژیومورفولوژی در منطقه شناسایی،و عوامل نه گانه مدل امتیازدهی گردید. با توجه به اهمیت فرسایش بادی، در نهایت پتانسیل فرسایش بادی و شدت آن مشخص و بر این اساس نقشه شدت فرسایش بادی بدست آمد. نتایج نشان داد که 61/9 درصد منطقه در کلاس فرسایشی زیاد و 38/1درصد وسعت منطقه در کلاس خیلی زیاد قرار دارد. همچنین میزان متوسط تولید رسوب سالیانه 5315 تن در کیلومتر مربع در سال بدست آمد.

کلیدواژه ها:

فرسایش بادی ، پتانسیل رسوب دهی ، مدل IRIFR.1 ، روتک و مک سوخته ، سراوان