بررسی عملکرد سرخارگل (.Echinacea purpurea Moench) و کنجد (.Sesamum indicum L) تحت تاثیر قارچ Piriformospora indica در سامانه کشت مخلوط در دو منطقه سیمرغ و سوادکوه استان مازندران

به منظور بررسی عملکرد سرخارگل (Echinacea purpurea Moench) و کنجد (.Sesamum indicum L) تحت تاثیر قارچهمزیست Piriformospora indica در سامانه ی کشت مخلوط، آزمایش مزرعه ای به صورت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوک های کاملتصادفی با سه تکرار در دو منطقه سیمرغ و سوادکوه استان مازندران در سال زراعی 1394 اجرا شد. کرت های اصلی شامل تک کشتیسرخارگل، 75 % سرخارگل +25 % کنجد، 50 % سرخارگل+ 50 % کنجد، 25 % سرخارگل+ 75 کنجد و تک کشتی کنجد و کرت های فرعی شامل تیمارهای تلقیح قارچ P.indica و عدم تلقیح قارچ بود. نتایج نشان داد که در منطقه سوادکوه، عملکرد اقتصادی تک کشتیسرخارگل (3034/6 کیلوگرم در هکتار) حدود بیست درصد در مقایسه با منطقه سیمرغ بالاتر بود. در این منطقه، حداکثر افزایشعملکرد واقعی کنجد (AYL(Se)=0/06) و سرخارگل (AYL(pc)=0/17) به ترتیب به آرایش های کاشت 50 % سرخارگل+ 50 % کنجد و 75% سرخارگل+ 25 % کنجد تعلق داشت. از سویی، عملکرد کنجد (80 / 2095 کیلوگرم در هکتار) در منطقه سیمرغ حدود چهل درصدنسبت به منطقه سوادکوه بیشتر بود. در منطقه سیمرغ، عملکرد واقعی سرخارگل با سهم 25 و 50 درصد به ترتیب AYL(pc)=-0/32 وAYL(pc=-0/07 افت داشت. در حالیکه، کنجد در آرایش های مختلف کاشت (AYL(se)=0/05-0/16) از افزایش عملکرد واقعیبرخوردار بود. علاوه بر این، تلقیح قارچ P.indica موجب افزایش شاخص عملکرد واقعی سرخارگل و کنجد نسبت به عدم تلقیح گردید.در مجموع، نتایج بیانگر تاثیرپذیری کشت مخلوط از شرایط متفاوت خرداقلیمی دو منطقه بود. بر این اساس، آرایش های کشت 50 %سرخارگل+ 50 % کنجد و 25 % سرخارگل+ 75 % کنجد به ترتیب در مناطق سوادکوه و سیمرغ از حداکثر سودمندی کشت مخلوط(AYL(Savandkooh)=0/17 و AYL(Simorgh)=0/24) برخوردار بودند.

کلیدواژه ها:

افزایش عملکرد واقعی ، اقلیم ، کود زیستی