محور مقاله: کیفیت خاک و مدیریت پایدار خاک- اثرکاربری مختلف بر بعضی از ویژگی های خاک بر کیفیت خاک در مناطقی در اطراف سد زاینده رود در استان اصفهان

مطالعه تاثیر کاربری زمین بر شاخص های کیفیت خاک، امکان شناسایی روش های مدیریتی پایدار و به تبع آن پیشگیری از تخریب فزایندهاین منبع طبیعی غیر تجدید شونده را فراهم می کند. نوع کاربری زمین یکی از مهم ترین عوامل موثر بر وضعیت پایداری خاک است. در این پژوهش اثرچهار کاربری مختلف بر بعضی از ویژگی های خاک از جمله پایداری خاکدانه، آبگریزی و ماده آلی بر کیفیت خاک در مناطقی در اطراف سد زاینده رود دراستان اصفهان بررسی شد. بدین منظور، در مجموع 64 نمونه خاک، از دو عمق صفر تا 5 و 20-5 سانتی متری از کاربری های قرق، باغ بادام، منطقهچرای شدید و متوسط از اراضی اطراف سد زاینده رود تهیه شد. نتایج نشان داد بین کاربری های مختلف مقدار آبگریزی خاک تفاوت معنی داری وجودندارد اما برای پایداری خاکدانه ها و ماده آلی این تفاوت ها معنی دار می باشد. ماده آلی در کاربری باغ بیشتر از سایر کاربری ها بود و دلیل آن می تواندکود دهی و تجزیه لاشبرگ گیاهی باشد. پایداری خاکدانه و آبگریزی در کاربری چرای شدید بیشتر از سایر کاربری ها بود که دلیل آن ممکن است اثراتفشردگی توسط سم احشام باشد که باز به دلیل کم بودن ماده آلی اولیه در این کاربری خاکدانه ها متلاشی و به ذرات ریزتری تبدیل شده است. نتایجبدست آمده از آبگریزی با روش زاویه تماس نشان داد که خاک منطقه مورد مطالعه به دلیل داشتن زاویه تماس بین صفر تا 90 درجه به عنوانخاک های آبگریز زیر بحرانی شناخته شدند. به طور کلی هر چه مقدار زاویه تماس آب با خاک بیشتر باشد خاک آبگریزتر است.

کلیدواژه ها:

کیفیت خاک ، تغییرکاربری اراضی ، پایداری خاکدانه ، آبگریزی