محور مقاله: حاصلخیزی خاک، تغذیه گیاه و کشت گلخانه ای- تاثیر کاربرد تیمارهای زیستی و شیمیایی در جذب فسفر و بهبود برخی خصوصیات رشد و عملکرد گیاه گوجهفرنگی

به منظور بررسی تاثیر مصرف تلفیقی کود ورمی کمپوست با باکتری های محرک رشد گیاه (PGPR) و سطوح مختلف عناصر غذایی برجذب فسفر و برخی شاخص های رشد و عملکرد گیاه گوجه فرنگی، آزمایشی در قالب طرح کاملا تصادفی در گلخانه تحقیقاتی پردیس کشاورزی ومنابع طبیعی دانشگاه تهران اجرا شد. تیمارها شامل شاهد، سطح بهینه عناصر، عناصر نیتروژن، فسفر، روی و سیلیسیم به مقدار دو برابر سطح بهینهو کود ورمی کمپوست + مخلوط دو نوع برتر PGPR بود. نتایج نشان داد که کاربرد کود ورمی کمپوست + انواع برتر PGPR و نیز کود حاوی سطحدو برابر عناصر بر افزایش وزن خشک ریشه و مساحت سطح برگ معنی دار و باعث افزایش قابل توجه وزن تر میوه شد (01 / 0 > p). غلظت فسفر و وزن خشک اندام هوایی نیز فقط با کاربرد کود ورمی کمپوست + دو نوع برتر PGPR افزایش معنی دار داشت (01 / 0 > p). درمجموع کاربرد ترکیبی کودهای زیستی (PGPR) و آلی (ورمی کمپوست) می توانند جایگزین مناسب و حتی با عملکرد بالاتری نسبت به کودهای شیمیایی باشند و از طرفی کاربردترکیبی کودهای زیستی و آلی با کاربرد همزمان سطوح بالای عناصر غذایی در مناطق با خاک های ضعیف می تواند یک راهکار مناسب برای افزایشعملکرد و بهبود سطح حاصلخیزی خاک در بلند مدت باشد.

کلیدواژه ها:

ورمی کمپوست ، PGPR ، نیتروژن ، فسفر ، گوجه فرنگی