محور مقاله: آلودگی خاک و آب و سلامت محصولات کشاورزی- بررسی همدمای جذب آمونیوم از محلول آبی با استفاده از بیوچار نی

استفاده از جاذب های طبیعی، ارزان و دوستدار محیط زیست می تواند راهکار مناسبی برای جذب آمونیوم از محیط های آبی باشد. هدفاز این پژوهش، بررسی توانایی بیوچار گیاه نی (Phragmites australis) در جذب آمونیوم از محلول آبی بود. برای این کار، بیوچار نی در دمای500 درجه سانتیگراد تهیه شده و ویژگی های آن اندازه گیری شد. آزمایش های جذب سطحی و تاثیر برخی از پارامترهای موثر بر فرایند جذبآمونیوم به وسیله بیوچار نی شامل غلظت اولیه، زمان تماس، pH و مقدار بیوچار، به صورت پیمان های بررسی شد. جذب آمونیوم توسط بیوچار نیپس از گذشت 240 دقیقه به تعادل رسید. pH بهینه در جذب آمونیوم 9 بود. کارایی جذب آمونیوم با افزایش زمان تماس و مقدار جاذب افزایشیافت. مدل لانگمویر (R(2)=0/99) بهترین برازش را برای داده های آمونیوم نشان داد. به طورکلی نتایج این پژوهش نشان دهنده توانایی بالای بیوچارنی برای جذب آمونیوم (6 / 42 میلی گرم بر گرم) بود؛ بنابراین بیوچار نی پس از جذب آمونیوم به دلیل ظرفیت مناسب در تامین بخشی از نیتروژنمورد نیاز گیاهان، پتانسیل بالایی به عنوان یک اصلاح کننده خاک دارد.

کلیدواژه ها:

جاذب آلی ، جذب سطحی ، بیوچار نی ، نیتروژن ، همدما