زیبایی زن از نگاه شاهنامه فردوسی

یکی از شاهکارهای تاریخ و ادبیات ایران شاهنامه است. فردوسی توانسته با هنرمندی بی نظیر، مسایلی چون خانواده، زن وعشق را به شکل زیبایی در داستانهای حماسی خود قرار دهد، طوریکه هیچ کدام از داستانهای او بدون حضور زن و عشق اوپایان نمی پذیرد. فردوسی از یک سو در اشعار خود احترام زیادی برای زنان قایل است و از سوی دیگر برخی ابیات او زنستیزانه می باشد. با این حال زنان، تقریبا در همه ی داستان های شاهنامه، یا به طور مستقیم و یا غیرمستقیم حضور دارند. و ایننشان از ارج و قربی است که فردوسی برای زنان قائل شده است. یکی از مسائلی که فردوسی در شاهنامه اش به آن پرداختهاست توصیف زیبایی زنان شاهنامه می باشد. براساس بررسی شواهد مختلف درشاهنامه، زنان زیبا، تنها از نظر جسمانی زیبانیستند؛ بلکه علاوه بر زیبایی به زیور خرد و دوراندیشی نیزآراسته اند،که این ویژگی به آنان این امکان را می دهد تا در مواقعسخت روزگار به کمک مردان و هم فکری باایشان بپردازند.فردوسی در ادب فارسی، به گونه ای بسیارچشمگیر به توصیفزیبایی زنان و توانایی های برجسته ی ایشان پرداخته است، او زنان تاثیرگذارو خردمند را مایه ی آرامش مردان دانسته و بهبهترین نحو ستوده است، از دید نگارنده ی این اثر جاویدان، زن هیچ گاه موجودی ضعیف پنداشته نشده؛ بلکه بر عکسفردوسی، زنان را همپای مردان وارد اجتماع نموده ست و در توصیفشان نهایت احترام وعزت را به کارگرفته است . هدف از اینمطالعه که بصورت کتابخانه ای و به شیوه ی توصیفی- تحلیلی است، نگاه به زن از بعد زیبایی در شاهنامه میباشد. در این پژوهش سعی شده، زیبایی زنان مهم در شاهنامه مورد بررسی قرار گیرد. نتایج نشان میدهد که بزرگترین شاخص و جلوهزیبایی زن در شاهنامه این است که از آن به عنوان موجودی خردمند، هنرمند، صاحب رای، وفادار به شوی خویش و با حجبو حیا سخن به میان رفته است.

کلیدواژه ها:

زنان شاهنامه ، شاهنامه فردوسی ، زیبایی زن ، زیبایی زنان در شاهنامه