جلوه های آشتی و صلح در شاهنامه فردوسی

جنگ و صلح از موضوعات اصلی یک اثر حماسی محسوب می شود و به تبع آن شاهنامه فردوسی نیز از این امر مستثنینمی باشد. فردوسی در این اثر حماسی ضمن پرداختن به جنگ ها و عوامل بروز آن، بخش قابل ملاحظه ای از کار خود رابه پیمان های صلح و آشتی ایرانیان با بیگانگان اختصاص داده است. با مطالعه پیمانهای صلح ایرانیان با بیگانگان بهاطلاعات ارزشمندی از خلق و خوی بیگانگان و چگونگی حفظ پیمان از سوی آنان دست خواهیم یافت. نگارندگان در اینمقاله با بهره گیری از روش توصیفی- تحلیلی به بررسی پیمان های صلح بسته شده میان ایرانیان و دیگر اقوام در شاهنامه فردوسی پرداخته اند. از بررسی این پیمانها می توان گفت که اقوام بیگانه هنگامی که در معرض خطر قرار می گرفته اند،با ایرانیان پیمان های صلح و آشتی می بسته اند اما با بهبود اوضاع سیاسی و قدرت گرفتن دوباره خود، برای بار دیگر بهمرزهای سیاسی ایران هجوم می آورده اند.

کلیدواژه ها:

شاهنامه فردوسی ، پیمان های صلح و آشتی ، اقوام بیگانه ، شکستن پیمان