تأثیر پروتکل ترکیبی حرکت درمانی و ماساژ بر تعادل ایستای مردان مبتلا به کمردرد مزمن ناشی از فتق دیسک کمری

هدف: کمر درد یکی از شایع ترین دردهایی است که اکثر مردم در طول زندگی خود حداقل یک بار آن را تجربه می کنند، بر اساس مطالعات گذشته بیماران مبتلا به کمر درد و سیاتیک، کنترل پاسچر ضعیف تر و نوسانات پاسچر زیادتری نسبت به افراد سالم دارند. بنابراین هدف از این تحقیق بررسی تأثیر پروتکل ترکیبی حرکت درمانی و ماساژ بر تعادل ایستای بیماران مبتلا به کمردرد مزمن ناشی از فتق دیسک کمری بود. روش شناسی: مطالعه حاضر از نوع نیمه تجربی دو گروهی (گروه تجربی و کنترل) بوده که آزمودنی ها هر گروه را 15 مرد مبتلا به کمردرد با میانگین سنی 98/4 ±61/41 سال تشکیل می دادند. گروه تجربی به مدت هشت هفته تحت پروتکل ترکیبی حرکت درمانی و ماساژ قرار گرفتند. گروه کنترل نیز در این مدت هیچگونه فعالیت خاصی نداشتند. جهت ارزیابی تعادل ایستای بیماران از دستگاه تعادل سنج بایودکس استفاده شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های t همبسته و مستقل در سطح معنی داری (p≤0/05) استفاده گردید. یافته ها: نتایج نشان می دهد که پروتکل ترکیبی درمانی، بهبود تعادل ایستا ( p=0/005) را در گروه تجربی به همراه داشته است و این در حالی است که تعادل ایستای گروه کنترل تفاوت معنی داری نشان نداد. بحث و نتیجه گیری: با توجه به نتایج بدست آمده، می توان از مزایای سودمند پروتکل ترکیبی حرکتی درمانی و ماساژ جهت پیشگیری و بهبود وضعیت پاسچر بیماران مبتلا به کمردرد مزمن ناشی از فتق دیسک کمری استفاده نمود.

کلیدواژه ها:

کمردرد مزمن ، فبق دیسک کمری ، حرکت درمانی ، ماساژ ، تعادل ایسنا