رابطه انگیزه مشارکت ورزشی با میزان فعالیت بدنی دانشجویان دانشگاه شهید چمران اهواز

هدف تحقیق حاضر، بررسی رابطه انگیزه مشارکت ورزشی با میزان فعالیت بدنی دانشجویان دانشگاه شهید چمران اهواز بود. این تحقیق از نوع توصیفی- همبستگی و به روش میدانی انجام شدهاست. جامعه آمار ی شامل کلیه دانشجو یان دختر و پسر مقطع کارشناسی در سال تحصیلی 90-89 بودند (N=9175).نمونه آماری شامل ۳۷۰ نفر بودند که به روش در دسترس انتخاب شدند. ابزار اندازهگیری، پرسشنامه محقق ساخته انگیزه مشارکت ورزشی شامل ۲۷ سؤال در قالب ۶ خرده مقیاس میباشد. ضریب KMO پرسشنامه از طریق تحلیل عاملی (روایی سازه) 0/752 و پایایی آن از طریق آلفای کرونباخ 0/92 محاسبه شد. برای تجزیه و تحلیل دادهها از روش آمار توصیفی و استنباطی (ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه) استفاده و سطح معنی داری (α=0/05) تعیین شد. نتایج تحقیق نشان داد که بالاترین انگیزه آزمودنی های دختر و پسر، برای ورزش کردن سلامت جسمانی بود. میزان فعالیت بدنی دختران (46/52) و پسران(68/12) دقیقه در هفته بود. علاوه بر این، بین انگیزه نشاط و شادابی، سلامت جسمانی و تعامل اجتماعی با میزان فعالیت بدنی آزمودنیها رابطه مثبت معنی داری یافت شد. نتایج رگرسیون چندگانه، انگیزه نشاط و شادابی و سلامت جسما نی را به ترتیب به عنوان قویترین پیش بینی کننده های میزان فعالیت بدنی آزمودنیها نشان داد. با توجه به نتایج تحقیق، ضروری است، مسؤلین دانشگاه به توسعه امکانات و تقویت فوق برنامه ورزشی به ویژه در سطح خوابگاهها متناسب با انگیزه های دانشجویان اهمیت داده تا از این طریق، مشارکت ورزشی و بدنبال آن سلامت جسمانی و روانی دانشجو یان، این خیل عظیم آینده سازان کشور افزایش یابد.

کلیدواژه ها:

انگیزه مشارکت ورزشی ، فعالیت بدنی ، دانشجویان