مروری بر اثر بخشی تمرینات عصبی عضلانی در بهبود اختلال بلع بیماران سکته مغزی

سابقه و هدف: یک مشکل نسبتا شایع دربیماران مبتلا به سکته مبزی اختلال بلع دهانی- حلقی می باشد، بطوریکه بیش از پنجاه و پنج درصد بیماران سکته مغزی پذیرش شده دربیمارستان ها مبتلا به اختلال بلع دهانی- حلقی هستند. این اختلال عوارض گوناگونی ایجاد می کند که برای پیشگیری از این عوارض روش های درمانی جبرانی و توانبخشی مختلفی برای درمان اختلال بلع در این بیماران به کار می رود. با توجه به اینکه بلع یک فعالیت حرکتی است که عضلات مختلفی در انجام آن نقش دارند، یکی از روش های توانبخشی برای کنترل اختلال بلع استفاده از تمرینات تقویت عضلات درگیر در بلع می باشد ولی شواهد کافی در مورد اثر بخشی این تمرینات بر اساس اصول کلی نوروپ لاستیستی و تمرین درمانی وجود ندارد، لذا هدف از مطالعه حاضر مروری بر مطالعات انجام شده در زمینه اثر بخشی تمرینات عصبی- عضلانی در بهبود اختلال بلع بیماران سکته مغزی است.روش جستجو: این مطالعه به بررسی مقالات موجود از سال 1980 تا 2017 که تاثیر تمرینات عصبی- عضلانی را بر بهبود عملکرد بلع بررسی کرده اند می پردازد. به این منظور پایگاه داده های Science direct, CINAHL, SAGE, PubMed, Cochrace وپایگاه های الکترونی ASHA و Google scholar و Wiley online library با استفاده از واژه های کلیدی oromotor exercise, neuromuscular exercise, proprioceptive neuromuscular facilitation, dysphagia, stroke مورد بررسی قرار گرفتند.یافته ها :12 پژوهش معیار ورود به این مطالعه مروری را دارا بودند. از میان این مطالعات 10 مورد جزو مطالعات اصیل هستند، یک مورد جزو مطالعات گزارش موردی و مورد دیگر جزو مطالعات مروری است. 9 پژوهش بهبود درعملکرد بلع را درسطح های گوناگون مطرح کردند و 3 مورد نیز استفاده از این تمرینات را موثر تلقی نکردند. نتیجه گیری: براساس مطالعات حاضر شواهد کافی برای پذیرش یا رد اثربخشی تمرینات عصبی- عضلانی بر بهبود عملکرد بلع وجود ندارد. بنابراین نیاز به مطالعات بیشتر با استفاده از توصیف گروه های مشارکت کننده و تمرینات انجام شده و میزان، شدت و نوع تمرینات انجام شده وجود دارد.

کلیدواژه ها:

Oralmotorexercises ، Dysphagia ، Swallowing ، Stroke ، Sensory stimulation