بررسی ارتباط بین شدت لکنت و نوع مزاج در افرار بزرگسال فارسی زبان دچار لکنت

سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 839

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

STMED17_067

تاریخ نمایه سازی: 9 آذر 1398

چکیده مقاله:

طبق طب سنتی ایرانی، مزاج به علت تعاملات عناصر مختلف موجود در بدن انسان توسعه یافته و بر ویژگی های جسمی و روحی، همچنین عملکرد های فیزیولوژیکی بدن تاثیر می گذارد. در طب سینایی که طب مزاجی است، لکنت از جمله بیماری های مزاجی در نظر گرفته شده است. لذا، با توجه به تحقیقات اندک انجام گرفته در این زمینه در ایران و با توجه به اهمیت موضوع، هدف، بررسی ارتباط بین شدت لکنت و مزاج افراد بزرگسال فارسی زبان دچار لکنت بود.روش بررسی این پژوهش به صورت مقطعی-مشاهده ای انجام گرفت. تعداد 30 آزمودنی 40-20 ساله مراجعه کننده به کلینیک های گفتار درمانی شهر شیراز با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. معیارهای ورود عبارت بودند از: سن، شدت لکنت(خفیف تا شدید)، عدم وجود بیماری یا اختلال دیگر. ابزارهای مورد استفاده جهت جمع آوری داده ها عبارت بودند از: پرسشنامه اطلاعات فردی، پرسشنامه تعیین مزاج، فرم تعیین شدت لکنت و نمونه گفتار ضبط شده. آزمودنی های بر اساس نوع مزاج به سه طبقه سرد، معتدل و گرم تقسیم بندی شدند. پس از ضبط و پیاده سازی نمونه گفتار آزمودنی در دو موقعیت خواندن متن و مکالمه، دو متغیر تعداد هجای لکنت شده و شدت لکنت مورد تحلیل قرار گرفت. پس از ورود داده ها به نرم افزار IBM SPSS-25 ، داده ها با استفاده از آزمون های آماری کروسکال-والیس و ضریب همبستگی اسپیرمن مورد تحلیل آماری قرار گرفت.یافته هابین آزمودنی های با مزاج های سرد و معتدل از لحاظ تعداد هجاهای لکنت شده و شدت لکنت در شرایط مکالمه تفاوت معنی داری پیدا شد .(P<0 05) بین آزمودنی ها در سایر موارد تفاوت معنی داری مشاهده نشد .(P> 0 05)نتیجه گیری طبق نتایج این مطالعه، شدت لکنت در شرایط مکالمه در افراد با مزاج سرد نسبت به افراد با مزاج معتدل بیشتر است.