بررسی دانش بومی دامداران کوچ رو ایل ترکاشوند (دورنمای توسعه پایدار)

دانش بومی به دانشی اطلاق می شود که طی مدتی طولانی تکامل یافته و از نسلی به نسل دیگر به شکل موروثی منتقل شده است. آمیختن دانش بومی با دانش روز، الگوی توسعه پایدار بومی را منجر میگردد . در این رابطه شناخت دانش بومی و شیوه های سنتی تولید و آگاهی از دانش روز نقش کلیدی در دستیابی به شاخص های توسعه پایدار را خواهد داشت. در سالهای اخیر استفاده از تکنولوژیهای پیشرفته، مسایل زیست محیطی و بحران های اقتصادی و هزینه های بالا در فرآیند تولید را سبب شده است. هدف کلی از این پژوهش، معرفی دانش بومی ایل ترکاشوند و تأثیرگذاری آن بر فرآیند توسعه پایدار با تکیه بر ویژگی های بومی خاص منطقه میباشد. پژوهش پیمایشی حاضر با رویکرد کاملاً کیفی صورت پذیرفته و برای جمع آوری داده ها از روشهای مشاهده مستقیم، مصاحبه های عمیق، مشاهده مشارکت آمیز و مطالعه کتابخانه ای استفاده شده است. یافته های تحقیق نشان می دهد دانش بومی عشایر با اعمال مدیریت چرا منجر به پایداری گیاهان مرتعی شده که این امر حفظ محیط زیست را به دنبال داشته و در نهایت توسعه پایدار را سبب خواهد شد. همچنین دانش بومی عشایر با استفاده از روش های سنتی بهداشت و کنترل بیماری، نگهداری، انتخاب و پرورش دام نیز در کاهش هزینه ها و بهبود وضعیت اقتصادی عشایر موثر بوده است.

کلیدواژه ها:

دانش بومی ، ایل ترکاشوند ، توسعه پایدار ، دامداران کوچ رو ، عشایر