طرحریزی در محیطهای نیمه رؤیتپذیر تحت عدم تضمین دسترسی به هدف

مساله طرح ریزی درمحیطهای نیمه رویت پذیرمیتواند به عنوان مساله جستجو درفضای باوردرنظرگرفته شود فضای باورمجموعه همه حالتهایی است که توسط عامل ممکن پنداشته میشود دراین مقاله به بررسی مساله ای پرداخته میشود که یکی ازحالت های ممکن درآن یک بن بست باشد یعنی حالتی که ازآن دسترسی به هدف امکان پذیرنباشد درواقع کلاسی ازمسائل طرح ریزی تحت عنوان عدم تضمین دسترسی به هدف معرفی میگردد این کلاس ازمسائل طرح ریزی شامل دانش ناکامال ازمحیط و توانایی استفاده ازحسگرهای محیطی می باشد ازانجایی که مدل طرح ریزی اقتضایی نیز به دنبال دستیابی به اهداف علیرغم وجود دانش ناکامل و تحت توانایی استفاده ازحسگرهاست شاید این تصورپیش اید که بتوان مسائل طرح ریزی تحت عدم تضمین دسترسی به هدف را ازطریق طرح ریزهای اقتضایی حل نمود اما طرح ریزهای اقتضایی ططرحی برای حل این گونه مسائل ارایه نمیدهند دراین مقاله یک روش مبتنی برفرض جهت رویارویی با مسائل شامل حالت بن بست معرفی میگردد که با انجام تغییراتی دریک طرح ریزاقتضایی طرح ریزجدیدی ایجادمیشود و برای حل مسائل تحت عدم تضمین دسترسی به هدف مورد استفاده قرارمیگیرد طرح ریزجدید برای حل این گونه مسائل طرح های مناسبی ارایه میدهد درحالیکه طرح ریزهای اقتضایی موجود درحل آنها ناتوان می باشند.