برنامه ریزی کاهش اثرات منفی زیست محیطی جهت توسعه پارک جنگلی آبیدر

آنچه در این پژوهش مورد توجه قرار گرفته، ارزیابی آثار مثبت و منفی ناشی از توسعه پارک جنگلی ابیدر بر محیط زیست منطقه است. محدوده پیشنهادی 1555 هکتاری شهر سنندج در استان کردستان واقع شده است. اگرچه توسعه پارک دارای آثار مثبت قابل چشمگیری از جمله توسعه فعالیت های گردشگری ، تجاری، اشتغال زایی و درآمدزایی در منطقه است ولی آثار منفی ناشی از توسعه پارک بسیار بیشتر از آثار مثبت هستند. مهمترین آثار منفی پروژه شامل تخریب زیستگاه های منحصر به فرد و یا مناطق باستانی، تاریخی و فرهنگی، فرسایش ناشی از پاک تراشی و احداث زیرساخت ها نظیر جاده ها، از دست رفتن خدمات زیست محیطی رایگان سیستم های طبیعی و تخرب منابع آب، هوا و خاک، تهدید گونه های حیات وحش مهم و برجسته و تهدید سفره های آب زیرزمینی است. در این مطالعه از روش ماتریس لئوپولد برای بررسی و ارزیابی آثار محیط زیستی پروژه استفاده شد. اهمیت و دامنه اثرات در دو فاز ساختمانی و بهره برداری مورد بررسی قرار گرفته و شدت و اهمیت اثرات بر عامل های زیست محیطی در ماتریس لئوپولد وارد و تجزیه و تحلیل گردیدند. نتایج نشان داد که 51 درصد پیامدها در بر وری فاکتورهای مورد مطالعه در هر دو مرحله ساختمانی و بهره برداری تخریبی و دارای اثرات منفی ، 49 درصد قطعی، 54 درصد بلند مدت، 38 درصد شدت اثر قابل اغماض، 41 درصد اهمیت اثر زیاد، 46 درصد دامنه اثر در محدوده بلافصل می باشد. پیامدهای منفی پروژه بر روی خاک، آب، اقلیم، گونه های گیاهی، گونه های جانوری و زیستگاه بیشتر بوده است. بنابراین بر اساس بررسی های به عمل آمده و نتایج حاصل از ارزیابی و پس از مشخص شدن اثرات منفی اجرای طرح، به منظور به حداقل رساندن اثرات منفی راهکارهای اصلاحی برای پروژه پیشنهاد گردید نتایج کمی حاصل از ارزیابی بیانگر این واقعیت است که در اثر اجرای پروزه احداث و توسعه گردشگری همراه با اعمال دستورات مدیریت زیست محیطی موجب رونق منطقه از لحاظ اقتصادی اجتماعی و توسعه صنعت گردشگری منطقه سنندج خواهد گردید.

کلیدواژه ها:

اثرات منفی زیست محیطی ، توسعه ، پارک جنگلی آبیدر