استفاده از تفکر سیستمی در درمان لکنت (بر اساس مدل سازمان بهداشت جهانی ICF )

یکی از بهترین روشهای حل مشکلات بررسی مسائل به صورت کلی و نگرش سیستمی می باشد. تفکر سیستمی مجموعه مطالبی در مورد روش تفکر بر مبنای درک روابط علت و معلولی مابین پ1دیده های ما بین ما است. لکنت یکی از انواع اختلالات ارتباطی است که از طریف وقفه های غیر ارادی در جریان گفتار پیوسته مشخص می گردد. با توجه به ماهیت گسترده و چند بعدی لکنت یکی از بهترین روشهای درمان آن بررسی کلیه فاکتورهای مرتبط با لکنت به صورت کلی و نگاه سیستماتیک می باشد . بدین صورت که به فرآیند درمان به صورت یک سیستم نگریسته شده و با تحلیل کلیه روابط درونی و بیرونی فرایند درمان همانند یک سیستم مبتنی بر تحلیل و ترکیب خواهد بود. چارچوب طبقه بندی بین المللی عملکرد ، ناتوانی و سلامتی ICF نگرشی سیستمی جامعی برای توصیف ، ارزیابی و درمان اختلال پیچیده ای نظیر لکنت را به خوبی فراهم می آورد. ICF تجربه سلامتی بشر را شامل عملکرد نرمال و مختل در سه جزء اصلی شامل عملکرد و ساختار بدن ، فعالیت و مشارکت و فاکتروهای فردی و محیطی توصیف می کند. هر یک از اجزاء این مدل بر یکدیگر و ویژگی های کل سیستم موثر هستند. لازم به ذکر است که برای موفقیت در درمان بر اساس مدل ICF علاوه بر نظر داشتن هر یک از عوامل تشکیل دهنده این مدل بهتر است به ویژگی های سیستمیک این مدل نیز توجه داشت.

کلیدواژه ها:

تفکر سیستمی ، سیستم دینامیک ، بازخورد ، گفتاردرمانی ، اختلال لکنت ، ICF