استفاده از طبیعت در مفهوم استعاری به منظور دست یابی به معماری شاعرانه

تمدن بشری با تلاش انسان برای فهم ارتباط باطبیعت آغاز شد ومعماری نیز به عنوان اولین هنر واسطه ای بین انسان ومحیط پیوند نزدیکی باطبیعت داشته است.چون معماری علاوه بر تأمین نیازهای مادی باید نیازهای روانی انسان را نیز مورد توجه قرار دهد و حس شاعرانگی از غریزی ترین حس های نهان بشری است،معماری شاعرانه از دیرباز به صورت ناخودآگاه مورد توجه بشر بوده است.در این تحقیق که به روش کتابخانه ای انجام گرفته است اسن سؤال مطرح بوده است که آیا می تواند به عنوان منبع الهامی در خلق معماری شاعرانه استفاده گردد؟برای پاسخ ابتدا مفاهیم طبیعت واستعاره مطرح گردید وسپس نمونه هایی از تاریخ معماری مورد بررسی قرار گرفتو درپایان این نتیجه حاصل شد که طبیعت به علت لایه های معنایی متفاوت می تواند منبع الهام معماران در خلق معماری شاعرانه گردد.

کلیدواژه ها:

طبیعت ، استعاره ، معماری شاعرانه