بهره گیری از طبیعت ضرورتی انکار ناپذیر در معماری

روح آدمی،برخاسته از طبیعت است وکیفیت های ذاتی طبیعت،مبنای اصلی حیات و روح آدمی است.انسان همواره برای زندگی درمیان طبیعت ازمعماری به عنوان یک ابزار بهره جسته است.انسان فطرتا طبیعت گرا و طبیعت خواه است پس می بایست همواره دست ساخته های بشری در هماهنگی و همخوانی باطبیعت باشد.امروزه طبیعت،نقش خود را به عنوان عامل اساسی و مهم در فرآیند شکل گیری و آفرینش معماری از دست داده است.وتنها راه نجات بحران زده درساخت و سازه های امروز،یافتن نگرشی شایسته به روابط انسان وطبیعت درمعماری و حضور بخشیدن به طبیعت به عنوان عاملی مهم در آفرینش فضای زندگی انسان می باشد.در این مقاله سعی شده است سیر تحول ارتباط طبیعت ومعماری بررسی نموده ونهایتا رابردهای استفاده بیشتر از طبیعت را در معماری امروز بیان کنیم.

کلیدواژه ها:

طبیعت ، معماری ، معماری پایدار ، محیط زیست ، انرژی