بررسی بوم گردی روستایی و نقش آن در توسعه پایدار گردشگری شهرستان ایذه سال 98

اقامتگاه بوم گردی، به فضایی اطلاق می شود که امکان اقامت، مشارکت و کسب تجربه مبتنی بر سبک زندگی میزبان را برایبومگردان فراهم می سازد . بوم گردی یا اکوتوریسم از شاخه های صنعت گردشگری است که توسعه و شکوفایی ظرفیت هایفراوان آن در کشور نیازمند تدوین نظام نامه مشخص و برنامه ریزی اصولی و همه جانبه است. هدف پژوهش، تحلیل و بررسی بومگرایی روستایی و نقش آن در توسعه پایدار گردشگری با مطالعه موردی در شهرستان ایذه می باشد. با توجه به موضوع ، اهداف،در این مقاله به بررسی پایداری، توسعه پایدار،گردشگری پایدار و در ادامه اصول توسعه گردشگری پایدار و بوم گردی روستاییپرداخته شده است.روش تحقیق مبتنی بر مشاهده می باشد و نتایج حاصل از این تحقیق نشانگر نقش موثر گردشگری در اقتصادملی و محلی و نقش موثر در بومگردی و گردشگری روستایی با توسعه پایدار گردشگری می باشد. همچنین می بایست برنامهریزی هایی برای جلب مشارکت سرمایه گذاران بومی در مناطق اکوتوریستی انجام شود تا بجای سرمایه گذاری های کلان برایساخت هتل های چند ستاره در دل مناطق طبیعی و ایجاد تعارضات فرهنگی و معضلات زیست محیطی، با جلب مشارکتسرمایه گذاران بومی و هدایت آنها در مسیر صحیح، زیرساخت های مناسب توسعه اکوتوریسم فراهم شود یکی از زیباترین ومنحصر به فردترین مناطق طبیعی ایران منطقه ایذه است . در طبیعت این منطقه جنگل های بلوط بر دامنه های سنگی و سرسخت کوه های زاگرس گسترده شده است. در میان هر دره ای چشمه یا رودی از سرچشمه های رودخانه کارون جاری است.قرار گیری دریاچه های سد کارون 3 و 4 در این منطقه زیبایی اینجا را دو چندان می نماید. در طبیعت این منطقه دشت هایمخملی، دریاچه هایی وسیع، چشمه های زلال، رودخانه های خروشان و آسمان آبی دست در دست هم داده اند تا هر بیننده ایرا به حیرت وادار نمایند.وجود یک اقامتگاه (بوم گردی) تا با مهیا کردن تمامی امکانات رفاهی و تفریحی ، فرهنگی و... امکان سفر و اقامت در این منطقهرا برای تمام کسانی که به طبیعت عشق می ورزند را فراهم می نماید.

کلیدواژه ها:

بوم گردی ، اقامتگاه بوم گردی ، گردشگری ، شهرستان ایذه- کولفرح