بررسی سیاست های تدوین شده در مواجهه و مقابله با بحران آلودگی هوا در کلانشهر تهران( 1300-1397) خورشیدی

آلودگی هوای شهری متاثر از شرایط اقلیمی موقعیت جغرافیایی، میزان دما، رطوبت هوا، وزش باد، میزان بارندگی، افزایش جمعیت ورشد سریع شهرنشینی، منابع آلودهکننده میباشد که به یک نگرانی قابل توجه تبدیل شده است . بر طبق گزارش اتحادیه اروپا آلودگی هوای شهری تا سال 2050 جایگاه بالاتری را در مسائل زیست محیطی نسبت به بحران کمبود آب و بهداشت محیطی کسب خواهد کرد. در این میان، شهر تهران یکی از آلوده ترین شهرهای جهان به شمار میرود. هدف از این تحقیق بررسی سیاستهای تدوین شده در مواجهه و مقابله با بحران آلودگی هوا در کلانشهر تهران است که از ابتدای سال 1300 تا 1397 خورشیدی توسط دولتهای مختلف در این شهر، تدوینشده است. روش تحقیق توصیفی -تحلیلی است. نتایج این تحقیق نشان داد که دو نمونه عوامل آلوده کننده در شهر تهران وجود دارد: عوامل ثابت و متحرک که برای هرکدام از آنها سیاستها و راهکارهایی ارائه شده است. از مهمترین عوامل متحرک آلودگی هوا، ازدیاد جمعیت، سیستم حمل و نقل دودزا و خودروهای شخصی بوده که باعث شده تهران در سالهای اخیر آلودهترین شهر ایران بهشمار آید. این آلودگی با اتخاذ سیاستهایی در سطوح کلان، منطقه ای و شهری نظیر استفاده از اتومبیلها و سوختهای مناسب همراه با اعمال تکنولوژی کنترل آلودگی، فراز و نشیب هایی با روند کاهشی داشته، اما عدم وجود طرح جامع به روز، همچنین عدم وجود یک شیوه نامه راهبری-اجرایی برای اجرای دقیق و گام به گام سیاستهای اتخاذ شده در طرح جامع مواجهه و مقابله با بحران آلودگی هوا در این کلانشهر جهانی همچنان پابرجاست.

کلیدواژه ها:

آلودگی هوای شهری ، آلاینده هوایی ، بحران ، استراتژی ، کلانشهر تهران.