تداخل دیات در صدمات منجر به فوت یا صدمات بزرگتر

ضرورت توجه به جنبه های فقهی و حقوقی مبحث سرایت در صدمات، چالش های کنونی قضات و پزشکان قانونی را مرتفع خواهد ساخت. تفسیر ماده 539 قانون مجازات اسلامی مصوب سال 1392که مسیله ای نو در قسمت دیات می باشد، بدون توجه به سوابق فقهی موضوع قابل حل نخواهد بود.در ماده مذکور آمده است: هر گاه مجنی علیه در اثر سرایت صدمه یا صذمات غیرعمدی فوق نماید یا عضوی از اعضای او قطع شود یا آسیب بزرگتری ببیند به ترتیب ذیل ذیه تعیین می شود:الف- در صورتی که صدمه وارده یکی باشد، تنها دیه نفس یا عضو یا آسیب بزرگتر ثابت می شود.ب- در صورت تعدد صدمات چنانچه مرگ یا قطع عضو یا آسیب بیشتر، در اثر سرایت تمام صدمات باشد، تنها دیه نفس یا عضو یا آسیب بزرگتر ثابت می شود و اگر مرگ یا قطع عضو یا آسیب بزرگتر در اثر سرایت برخی از صدمات باشد، دیه صدمات مسری در دیه نفس یا عضو یا آسیب بزرگتر تداخل می کند و دیه صدمات غیر مسری، جداگانه محاسبه و مورد حکم واقع می شود. تعریف و بررسی دقیق عباراتی مانند اندمال، تداخل دیات، دیه شدیدتر، جنایت واحد، صدمه بزرگتر و مداقه در نوع صدمات از جمله صدمات مسری به فوت و منجر به ذهاب عقل و نیز توجه به اصولی مانند اصل عدم تداخل دیات، تفاسیر نابجا از ماده موصوف را حل خواهد نمود. در این مقاله پس از تعریف اصطلاحات فقهی ضمن بررسی نظرات فقهای امامیه، به تبیین موضوع پرداخته و مسیله را به سه بخش تفکیک نموده و سپس جایگاه هر یک از مسایل مربوط را توضیح خواهیم داد. النهایه ضمن نتیجه گیری خواهیم دید ماده 539 قانون مجازات اسلامی مصوب سال 1392 به چه نحو تفسیر و تشریح گردد تا گذر زمان و تعدد ضربات مد نظر پزشکان قانونی و قضات شریف قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

سرایت در صدمات ، تداخل دیه ، صدمات همراه ، صدمه بزرگتر ، اصل عدم تداخل دیات