آشکارسازی و بازشناسی علایم ترافیکی با استفاده از ویژگی های پایه جهت دار تصویر و ماشین بردار پشتیبان

شناسایی علایم راهنمایی و رانندگی عبارتست از پیدا کردن و رده بندی خودکار علایم راهنمایی و رانندگی در تصویری که از صحنه ترافیک گرفته شده است. بنا به تحقیقات انجام شده، اکثر تصادفات رانندگی، از بی توجهی رانندگان به این علایم ناشی میشود.در این مقاله روشی به منظور تعیین موقعیت علامت ترافیکی و سپس شناسایی نوع آن ارایه شده است. در مرحله اول علامت ترافیکی، از میان اشیاء مختلفی که درون تصویر وجود دارد، استخراج شده و سپس در مرحله دوم، نوع آن شناسایی خواهد شد. در مرحله آشکارسازی علامت، با استفاده از اطلاعات رنگ یک بخش بندی اولیه انجام میشود و سپس به منظور افزایش قدرت آشکارسازی سیستم و کاهش نرخ خطای مثبت، از ویژگی های شکلی استفاده شده است . روش ارایه شده بر روی تصاویر پایگاه داده GTSDB اجرا شد و دقت آشکارسازی با روش پیشنهادی 90.6 درصد بدست آمد. پس از گام آشکارسازی از ویژگی های پایه جهتدار تصویر به منظور بازنمایی ناحیه مربوط به علامت ترافیکی استفاده شده است و در نهایت بردار ویژگی حاصل به طبقه بند ماشین بردار پشتیبان داده شده است و دقت 94.2 درصد در فاز بازشناسی بدست آمد.

کلیدواژه ها:

آشکارسازی ، بازشناسی علایم ترافیکی ، ویژگی های جهت دار پایه تصویر ، ماشین بردار پشتیبان