جایگاه گردشگری روستایی در توسعه پایدار روستایی (مطالعه موردی: روستاهای کردیان و ارزنه شهرستان باخرز)

گردشگری یا ھمان توریسم، امروزه یکی از صنایع به سرعت در حال رشد دنیا و ابزاری برای افزایش درآمد ملی کشورھای جھان به حساب می آید یکی از جذابترین و شاید جدیدترین شاخه ھای این صنعت، گردشگری روستایی است که اخیرا مورد توجه بسیاری از کشورھای جھان قرارگرفته است. امروزه بسیاری از سیاست گذاران و برنامه ریزان، گردشگری را به مثابه ابزاری برای ثبات اقتصادی و توسعه برای جوامع روستایی می دانند و عده ای نیز توسعه گردشگری روستایی را در حل مشکلات مناطق روستایی موثر و ضروری می دانند و آن را شرط لازم برای حرکت به سوی عمران و توسعه نواحی قلمداد می کنند. صنعت گردشگری روستایی را باید ھمانند لبه ھای تیز یک تیغ بدانیم که اگر صحیح و بر اساس اصول و نظم، توسعه و گسترش نیابد، نه تنھا به عمران و اصلاح مناطق روستایی کمک نخواھد کرد، بلکه آثار مخرب و جبران ناپذیری را بر بخش ھای اجتماعی، اقتصادی، طبیعی، زیست محیطی و دیگر بخش ھای جوامع روستایی و نھایتا کل جامعه بر جا خواھد گذاشت. لذا برنامه ریزی و مدیریت صحیح و ھماھنگ در زمینه گردشگری روستایی، مسیولیتی پیچیده است؛ چرا که تنوع در زمینه گردشگری روستایی زیاد است و از طرفی، به علت اینکه یک فعالیت غیررسمی و درعین حال اختیاری است، مدیریت و تحت نفوذ قرار دادن آن دشوار است. ھدف از نگارش این مقاله، تحلیل توسعه گردشکری روستایی و نقش آن در توسعه پایدار روستایی و شناسایی جاذبه ھای گردشگری و توریستی روستاھای کردیان و ارزنه از توابع شھرستان باخرز می باشد. این روستاھا دارای جاذبه ھای متنوع گردشگری از قبیل جاذبه ھای طبیعی، فرھنگی و اجتماعی می باشد. روش تحقیق در این پژوھش، توصیفی- تحلیلی مبتنی بر مطالعات اسنادی و کتابخانه ای می باشد.

کلیدواژه ها:

روستا ، گردشگری ، گردشگری روستایی ، توسعه پایدار روستایی ، کردیان ، ارزنه ، باخرز