بررسی ظرفیت و شاخص های اقامتگاه های بومگردی استان اصفهان (مطالعه موردی شهرستان خور و بیابانک)

صنعت گردشگری یکی از متنوع ترین و در عین حال فراگیرترین مشاغل محسوب می شود به طوری که علاوه بر اشتغال زایی منجر به گردش مالی بی نظیری در دنیا شده و عامل مھمی برای پیشرفت و تکامل فرھنگی، اجتماعی و اقتصادی کشورھا محسوب می شود. بیابان ھا با کیفیت قابل ملاحظه ای در سطح مھمی از طبیعت گردی با پیشرفت فراوان قرار دارند و می توانند پاسخگوی بخش زیادی از نیازھای روحی و تفریحی گردشگران باشند. بیابان ھا و نواحی کویری به عنوان بخش وسیعی از کشور ایران دارای قلبلیت مھمی در زمینه ی توسعه اکوتوریسم بیابانی است. یکی از مھمترین مسایل در تصمیم گیری برای سفر، وضعیت اقامتگاه از دو جھت قیمت و رفاه برای گردشگر می باشد. روش مقاله ی حاضر توصیفی توصیفی، تحلیلی و کتابخانه ای می باشد. در این مقاله تلاش شده است به بررسی شاخص ھا و ظرفیت ھای اقامتگاھای بوم گردی استان و نقش آن در توسعه ی صنعت گردشگری در استان اصفھان بپردازد.

کلیدواژه ها:

گردشگری ، خوروبیابانک ، بومگردی ، توسعه ، استان اصفهان