درآمدی بر روش های ایجاد ترجیح در گردشگری بین الملل

ترجیح گردشگران بین المللی ناشی از نگرشی است که نسبت به یک فعالیت، نهاد اجتماعی و یا ایده ای توریستی دارد و نگرش، بیانگر احساس مساعد یا نامساعد در مورد آن پدیده است، با این توجه پژوهش حاضر با هدف شناسایی و معرفی روش های ایجاد ترجیح در گردشگری بین الملل انجام شده است. روش پژوهش توصیفی_تحلیلی می باشد. برای گردآوری داده های لازم جهت نیل به اهداف پژوهش، منابع نظری مرتبط با استفاده از فرم های فیش-برداری، جمع آوری شده و با شیوه های کیفی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. بر اساس یافته های این تحقیق مواردی مانند تداعی نیاز، تداعی حالت، انگیزش ناخودآگاه، اصلاح رفتار، پردازش شناختی و القای مدل می توانند به عنوان روش های ایجاد ترجیح در گردشگری بین الملل مطرح شوند.

کلیدواژه ها:

گردشگری بین الملل ، ایجاد ترجیح ، روش های نگرشی.