ارزیابی نقش گردشگری در توسعه پایدار مناطق روستایی ایران

اغلب کشورها به ویژه کشورهایی که به لحاظ موقعیت جغرافیایی از مزیت جذب گردشگر برخوردار هستند، آن را در برنامه های توسعه ملی خود گنجانده اند تا از این نطریق بتوانند فرایند توسعه ملی خود را تکامل بخشند. صنعت گردشگری در حال حاضر یکی از بزرگترین فعالیت های صنعتی دنیاست و از سریع ترین صنایع در حال رشد و ابزاری برای افزایش درآمد ملی کشورهای کمتر صنعتی شده شناخته شده است. امروزه گردشگری به شکل های مختلفی از قبیل گردشگری شهری، گردشگری فرهنگی، گردشگری مذهبی، گردشگری کشاورزی، گردشگری روستایی، گردشگری عشایری، ژئوتوریسم و گردشگری طبیعی و غیره، مشاهده می شود. گردشگری روستایی نیز به عنوان یکی از مهمترین اشکال گردشگری، سهم برجسته ای را در این خصوص به خود اختصاص می دهد. بنابراین در دوران ما گردشگری روستایی یکی از مردمی ترین انواع صنعت توریسم محسوب می گردد. در این میان کشور ایران نیز به لحاظ موقعیت خاص جغرافیایی و داشتن عناصر مهم جذب گردشگری چون مناظر طبیعی، آثار باستانی، تنوع اقلیمی و تمدن ریشه دار جزء ده کشور اول جهان به لحاظ دارابودن توانمندی های گردشگری می باشد که در تلاش است تا از اقتصاد تک پایه ای به سمت اقتصاد متنوع و با ثبات حرکت نمایند و در میان انواع مختلف گردشگری، رشد و توسعه گردشگری روستایی به دلیل تنوع و جاذبه های طبیعی روستاهای ایران از اهمیت اقتصادی و اجتماعی خاص برخوردار می باشد، و می تواند نقشی اساسی در جهت توسعه پایدار روستایی داشته باشد.

کلیدواژه ها:

توریسم ، توسعه ، توسعه روستایی ، گردشگری ، گردشگری روستایی