بررسی نقش عوامل زیست اقلیمی بر شیوع بیماری لیشمانیوز پوستی (سالک)

در کشور ما ایران با تنوع آب و هوایی قابل توجه، انواع بیماری ها بویژه امراض عفونی بصورت اندمیک (بومی) وجود دارند که مطالعه و بررسی شرایط اقلیمی مناطق مختلف کشور، اطلاعات مفیدی را جهت آگاهی از سیر بروز بیماری ها در طول سال فراهم می نماید که می تواند مورد استفاده دست اندکاران امور بهداشتی برای اتخاذ تدابیر پیشگیری و مبارزه با بیماری ها واقع شود. در بررسی نقش اقلیم روی بیماری ها و در نهایت سلامت انسان، عواملی از قبیل درجه حرارت، رطوبت، میزان بارندگی ونوع آن، زمان بارندگی، فشار هوا و جریان های آن مورد نظر اپیدمیولوژیست ها می باشد. در این پژوهش به تغییر اقلیم و رابطه آن با بیماری سالک پرداخته شده است. داده های هواشناسی به صورت روزانه (حداقل، حداکثر و میانگین درجه حرارت، ساعات آفتابی، بارش و رطوبت نسبی) و اطلاعات مربوط به میزان شیوع سالک در سطح شهرستان در دوره مذکور، تهیه واز طریق روش همبستگی پیرسون، تأخیر زمانی و سری های زمانی تجزیه و تحلیل شده است. حداکثر بروز بیماری در شش ماه دوم سال به ویزه در فصل پاییز و در گروه سنی 10-20 سال اتفاق می افتد. همچنین بیشترین موارد بروز در بین زنان و از نوع سالک مربوط (روستایی) می باشد. علاوه بر این، همبستگی مثبت ضعیف بین رطوبت نسبی و بارش و نیز همبستگی معکوس ضعیف بین ساعات آفتابی و درجه حرارت با بیماری مشهود است. توجه به وجود ارتباط بین عوامل اقلیمی و لیشمانیوز جلدی (سالک) در مناطق کویری توصیه می شود. اقدامات لازم برای کنترل و شناسایی عوامل اقلیمی مساعد کننده رخداد بیماری صورت گیرد.