گردشگری مذهبی و آثار تربیتی و اخلاقی آن در صنعت توریسم

در فرهنگ اسلامی، سیاحت به عنوان سیر آفاق هم چون سیر انفس مورد توجه قرار گرفته است. اسلام به اسلام به انسان و نیازهای او نگاه ویزه ای دارد. در دنیای ماشینی امروز، انسان بیش از گذشته به استراحت و گردش نیازمند است تا آثارناشی از فشارهای روحی و روانی را حتی المقدور خنثی کند، از این راه معنویت زندگی اش را تأمین کند. یکی از رایج ترین اشکال گردشگری، گردشگری مذهبی است که سابقه طولانی دارد و بطور کلی شامل سفرها و بازدیدهایی می شود که اصلی ترین هدف از آنها تجربه ای مذهبی است. از مصادیق بارز این نوع گردشگری زیارت اماکن مقدس است که فواید زیادی در زندگی فردی و اجتماعی انسان و همچنین در زندگی آخروی او دارد. این مقاله به آثار اخلاقی، تربیتی گردشگری مذهبی به صورت مطالعه کتابخانه ای درموارد ذیل می پردازد: 1-بهره مند شدن از فضای معنوی و ارتقای معنویت 2-تقویت باور معاد 3-خودشناسی 4-آشنایی با سنت و سیره معصومین علیه السلام 5-امام شناسی 6-زیارت و ادای حق 7-طهارت حقیقت انسانی در پرتو زیارت 8-تبلیغ و ترویج دین 9-فراهم سازی زمینه های وحدت اسلامی 10-تقویت روح امید در انسان. در نهایت از آنجا که تربیت و رشد فضایل اخلاقی انسان هدف همه انبیاء بویژه پیامبر اسلام بوده. برای نیل به این هدف روش هایی در منابع دینی ارائه گردیده است. تأکید بر گردشگری و زیارت اماکن مقدس در متون دینی به جهت تأثیر فراوان تربیتی آن بر نوع بشر بوده، لذا بر متولیان فرهنگی لازم است در مسیر ارتقاء این نوع گردشگری برنامه ریزی نمایند تا ضمن کاستن از فشارهای روحی و روانی مردم معنویت را در جامعه گسترش دهند.

کلیدواژه ها:

گردشگری فرهنگی ، صنعت توریسم ، اهمیت گردشگری فرهنگی ، کشور ایران