روابط رومانتیک در نوجوانی

روابط رومانتیک در دوران نوجوانی از بعضی جهات مشابه روابط رومانتیک در دوران بزرگسالی است. ازدیدگاه های مختلفی میتوان به این پدیده نگاه کرد. جنبه های نوروبیولوژی نقش نوروترانسمیتر دوپامین و هورمون اکسی توسین (هورمون افزایش دهنده عشق) را مطرح می کند. نظریه دلبستگی به تاثیر نوع دلبستگی که در زمان کودکی شکل گرفته (ایمن، ناایمن اجتنابی، ناایمن اضطرابی) به نوع رابطه رومانتیکی که نوجوان برقرار می کند، اشاره دارد. بر اساس مثلث عشقی استرنبرگ، در صورت بودن مولفههای شوریدگی و تعهد، بدون صمیمیت و شناخت فرمی از عشق را داریم که ابلهانه یا کور است این فرم از عشق در نوجوانان زیاد دیده میشود و میتواند مشکلات زیادی را برای نوجوان از جمله تاثیر بر عملکرد تحصیلی و عملکرد اجتماعی ایجاد کند. عوامل مختلفی میتوانند باعث سوق دادن نوجوان به ارتباط جنسی زود هنگام شوند: 1. پارامترهای مربوط به نوجوان: سطح پرخاشگری، میزان تکانشگری، علائم اختلالات روانپزشکی درونسازی شده و برونسازی شده، جنسیت 2. پارامترهای مربوط به خانواده: میزان تحصیلات والدین، نوع رابطه والد و نوجوان، نگرش والدین 3. پارامترهای فرهنگی و مذهبی در هنگام مراجعه نوجوان به مشاورین و روان درمانگران باید حوزه های مختلف از نظر نوع رابطه، و توانایی ها و مهارت های نوجوان بدست آورد و سپس بر اساس آنها و بر اساس عملکرد خانواده به مداخله پرداخت.