بررسی اثر کلومیپرامین بر علائم بیماران مبتلا به اختلال اوتیستیک

مقدمه: اوتیسم به عنوان یک بیماری رشدی موثر بر سیستم عصبی تعریف میشود که مشخصات آن شامل مشکلات در روابط اجتماعی، اختلال در روابط کلامی و غیر کلامی و رفتارهای تکراری و محدود می باشد. سرتونین نقش مرکزی در پاتوژنز بیماری اوتیسم ایفا می کند بنابراین این امکان وجود دارد که کلومیپرامین در درمان آن موثر واقع شود. بنابراین طی این مطالعه به بررسی اثر کلومیپرامین بر علائم بیماران مبتلا به اختلال اوتیستیک خواهیم پرداخت. روش: در این کارآزمایی بالینی آینده نگر 61 مورد اوتیسم با تشخیص قطعی وارد مطالعه شدند و تحت درمان با کلومیپرامین قرار گرفته و پس از 7-5 هفته از شروع درمان، بیماران را از نظر کاهش یا تشدید با چک لیست کارز مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج وارد نرم افزار آماری SPSS شده و به صورت توصیفی و تحلیلی مورد آنالیز آماری قرار گرفتند. یافته ها: نتایج این مطالعه نشان داد داروی کلومیپرامین سبب کاهش نمره کارز برای بیماران پس از مداخله دارویی می شود ولی تاثیر آن در تمامی آیتم های مورد بررسی یکسان نیست. دارودرمانی سبب بهبود وضعیت بیمار در متغیرهای برقراری ارتباط با مردم، تقلید، استفاده از بدن، استفاده از اشیا، پاسخ دیداری، ارتباط کلامی و مقدار پاسخ هوشی می شود. مقادیر و امتیازات بدست آمده در این متغیرها پس مداخله به طور معنی داری کاهش نشان می دهد که روند بهبودی بیمار را نشان می دهد. این درحالی است که سایر متغیرهای آزمون کارز تفاوت معنی داری را نشان نداد. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه حاکی از آن است که داروی کلومیپرامین به عنوان یک گزینه درمانی برای درمان اوتیسم مطرح و موثر است. علی رغم تاثیر درمانی مشاهده شده داروی کلومیپرامین بر تمامی مولفه های بیماری اوتیسم تاثیر یکسانی ندارد. بنابراین بهتر است دارو به صورت گزینشی و با توجه به مشخصات بیمار اوتیستیک تجویز شود.

کلیدواژه ها:

کلومیپرامین ، اوتیسم ، سروتونین و ارتباط