نقاط قوت و ضعف استفاده از پیام رسان تلگرام برای آموزش کارکنان سازمانهای مرتبط با سلامت: گزارش مورد

سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 1,557

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

THPC01_080

تاریخ نمایه سازی: 26 مرداد 1397

چکیده مقاله:

زمینه و هدف: امروزه آموزش الکترونیک یکی از مهم ترین بحث های مطرح شده به منظور تعالی سازمان ها می باشد. متد ها و ابزارهای مختلفی به منظور پیاده سازی آموزش الکترونیک مورد استفاده قرار می گیرند. یکی از این ابزارهای که در حال حاضر بدین منظور در کشور ایران برای آموزش های عمومی و تخصصی مورد استفاده قرار می گیرد، پیام رسان تلگرام می باشد. شناخت مزایا و معایب این پیام رسان در امر آموزش می تواند باعث جلوگیری از اشتباهات و استفاده بهینه از این ابزار جهت آموزش کارکنان حوزه سلامت گردد.شرح مورد: انجمن فناوری اطلاعات و ارتقاء سلامت در چهار مورد جهت برگزاری کارگاه های آموزشی خود از اپلیکیشن اطلاع رسان تلگرام استفاده کرد. اپلیکیشن تلگرام محبوب ترین اپلیکیشن اطلاع رسانی در ایران است که بیش از بیست میلیون نفر در ایران از آن استفاده می نمایند. این اپلیکیشن به طور مداوم امکانات جدیدی را ایجاد می نماید که فرصت مناسبی جهت استفاده به عنوان ابزاری برای آموزش الکترونیک را فراهم می نماید. این انجمن با استفاده از این اپلیکیشن اقدام به تهیه فیلم، تصویر، صوت و متن اقدام به تهیه محتوی آموزشی نمود، همچنین از امکاناتی مانند برچسب گذاری مواد آموزشی، حدف و تغییر لینک های مرتبط و استفاده از امکانات سوپر گروه، تعریف استاد و ایجاد دسترسی های بیشتر اقدام به برگزاری کارگاه ها نمود. برای اطمینان از شرکت فعال افراد در آموزش، اخذ گواهی منوط به پاسخ دادن به تکالیف و شرکت در آزمونی که توسط ربات تلگرامی ایجاد شده بود گردید.نتیجه: علاوه بر نقاط قوت این نرم افزار اطلاع رسان همچون راحتی استفاده، در دسترس بودن، و کاربر پسندی مشکلات استفاده از این اپلیکیشن برای آموزش چشم گیر نبود. مهم ترین مشکل مشخصات غیر واقعی شرکت کنندگان در یک کارگاه آموزشی بود. عدم کنترل ارتباطات کاربران شرکت کننده در کارگاه با یکدیگر و امکان انتقال محتویات آموزشی به گروه ها و کانال های دیگر از جمله موانع استفاده از این ابزار برای آموزش الکترونیک بود.

نویسندگان

محمد دهقانی

دانشجوی دکتری مدیریت اطلاعات سلامت، انجمن فناوری اطلاعات و ارتقا سلامت، تهران، ایران

سمیه خانی

کارشناسی نرم افزار، انجمن فناوری اطلاعات و ارتقا سلامت، تهران، ایران.

علی حاجی پورطالبی

دانشجوی کارشناسی فناوری اطلاعات سلامت، دانشگاه علوم پزشکی ارتش، تهران، ایران

سمیه ضیاپور

کارشناس مدارک پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی بندر عباس، بندرعباس، ایران.