ارزیابی حساسیت و اختصاصی بودن دستگاه نوع ابداع جدا کننده فلزات آهنی و غیرآهنی از غذای دام وطیور

نفوذ اجسام فلزی تیز در نگاری با رتیکولوپریتونیت ضربه ای همراه بوده که موجب کاهش شیر، وزن و مرگ دام می شود . روش معمول پیشگیری گذاشتن آهنربا در نگاری بوده که با وصف موفقیت نسبی، بیماری همچنان در گاوها مشاهده شده که نیازمند بررسی و جایگزینی روش مطلوب با درصد اطمینان بیشتر باشد . ساخت دستگاه جدا کننده فلزات از غذای دام با انگیزه ی ممانعت از بروز رتیکولوپریتونیت می باشد . برای تعیین کیفیت دستگاه و توانائی جداسازی آن، از 8 ماده غذائی رایج در مقیاس یک، دو و 5 کیلوگرم انتخاب و 5 نوع فلز شامل سنجاق ته گرد، میخ، سیم دو سر تیز، مس و آلومینیوم به تعداد 50 عدد و 10 عدد هرکدام 10 بار تکرار و 3 عدد سه بار تکرار انجام گردیده، میانگین و درصد مهارکنندگی به تفکیک مورد مطالعه قرار گرفت . نتایج در مقیاس 50 عدد انواع فلزات ( آلومینیوم 30 عدد ) در یک کیلوگرم ماده غذائی نشان می دهد که حد اکثر درصد جدا کنندگی برای سنجاق ته گرد، میخ و سیم دو سرتیز در گندم و جو و حداقل آن در علوفه بوده است . مجموع پاک کنندگی دستگاه برای فلزات فوق به ترتیب %99 ، %99/4 و 99/4 درصد بوده و برای مس %48/8 و آلومینیوم %65/6 تعیین گردید . نتایج برای دو و 5 کیلوگرم ماده غذائی با همان تعداد فلز مشابه نتایج یک کیلوگرم بوده و علوفه همچنان در حداقل قرار گرفته ولی با افزایش وزن غذا درصد پاک کنندگی جزئی کاهش یافته که معنی دار نمی باشد . نتایج برای 8 کیلوگرم ماده غذائی با 30 بار تکرار نشان می دهد که دستگاه مذکور %97/2 سنجاق ته گرد، %99/4 میخ، %99/2 سیم دو سرتیز، %49/6 مس و %63/2 آلومینیوم را از غذا مجزا نموده است . نتایج آنالیز آماری نشان می دهد که توانائی جداکنندگی دستگاه فوق برای میخ و سیم دو سر تیز مشابه ولی برای سنجاق ته گرد، مس و آلومینیوم متفاوت، معنی دار و کمتر از بقیه بوده است . (p< 0/01) بیشترین درصد برای میخ و کمترین آن برای مس بوده است . (p< 0/01) نتایج حاصل از افزودن 10 قطعه انواع فلزات به جو، گندم و یونجه، جداسازی تا %100 برای مواد آهنی و تا %60 برای مس و آلومینیوم بوده است . نتایج افزودن 3 عدد فلز به انواع غذا مشابه 10 عد د بوده ولی ب رای مس و آلومینیوم به ترتیب %66/7 و %69/2 بوده است . لذا می توان گفت که حداقل توانائی دستگاه در جدا کردن مواد آهنی %97/2 و غیرآهنی %49/6 بوده است . گندم، جو و یونجه بهترین مواد غذائی با درصد جداکنندگی بالا و علوفه در حداقل بوده است . جداسازی میخ و سیم دو سر تیز بهتر و مطمئن تر از سنجاق ته گرد بوده است . با افزایش وزن مواد غذائی درصد جداکنندگی جزئی کاهش یافته که معنی دار نمی باشد . دستگاه در جداسازی فلزات با تعداد آلودگی کمتر نتایج بهتری نسبت به آلودگی با تعداد بیشتر داشته است . این دستگاه برای جداسازی مواد فلزی غیرآهنی مانند مس و آلومینیوم اختصاصی نبوده ولی با جداسازی %50 همچنان می تواند کارآئی داشته باشد