مطالعه هیستومتریک آئورت در زندگی پس از تولد خرگوش

به منظور انجام این مطالعه سه گروه سنی نوزاد، بالغ جنسی و مسن خرگوش نر مورد استفاده قرار گرفت . بلافاصله پس از کشتن حیوانات، آئورت به هفت قسمت شامل آئورت صعودی، آئورت سینه ای قدامی، آئورت سینه ای خلفی، آئورت شکمی قدامی، آئورت شکمی میانی و آئورت شکمی خلفی تقسیم گردید . مراحل آماده سازی بافتی شامل پایدارسازی در محلول 10% بافر فرمالین و تهیه بلوک های پارافینی انجام گردید . سپس برش هایی به ضخامت 6 میکرون آماده شد و توسط رنگ آمیزی های هماتوکسیلین - ائوزین و ماسون تری کروم سبز رنگ آمیزی صورت گرفت . بر اساس نتایج بدست آمده، قطر قطعات مختلف آئورت در خرگوش نر از سنین کمتر به سنین بالاتر افزایش می یابد و این افزایش دارای اختلاف معنی دار در حد ˜ P 0/01 می باشد . قطر لومن از قطعه اول به طرف آخرین قطعه به تدریج کاهش می یابد، به طوری که به عنوان مثال در خرگوش مسن از 2793/36 میکرون در آئورت صعودی به 1273/32 میکرون در آئورت شکمی خلفی می رسد . ضخامت دیواره از قطعه اول به طرف آخرین قطعه به تدریج کاهش می یابد، به طوری که در خرگوش مسن از 680/01 میکرون در آئورت صعودی به 340/01 میکرون در آئورت شکمی خلفی می رسد . با افزایش سن ضخامت دیواره آئورت در هر قطعه از نوزاد به بالغ جنسی و مسن نیزافزایش می یابد . به عنوان مثال ضخامت دیواره آئورت سینه ای خلفی در نوزاد، بالغ جنسی و مسن به ترتیب 213/96 ، 298/33 و 413/33 میکرون می باشد . میزان درصد لایه داخلی نسبت به ضخامت کل دیواره از آئورت صعودی تا آئورت شکمی خلفی از سن نوزاد به بالغ جنسی و مسن به تدریج کاهش می یابد . ضخامت و درصد لایه میانی دیواره قطعات آئورت از ابتدا تا انتها کاهش می یابد، در صورتی که درصد ضخامت لایه خارجی در تمام سنین از آئورت صعودی تا آئورت شکمی خلفی به تدریج افزایش می یابد . بیشترین مقدار نسبت ضخامت دیواره به قطر لومن 0/27 در آئورت شکمی خلفی در خرگوش مسن نر می باشد و کمترین مقدار آن 0/17 در آئورت سینه ای خلفی در خرگوش بالغ می باشد .