مقایسه چهار دوز مختلف زایلازین - کتامین در بیهوشی طوطی استرالیایی

تکنیک ها ی زیادی برای بی هوشی پرندگان جهت عمل جراحی ارایه شده است . با این حال عمل جراحی پرندگان به خصوص پرندگان وحشی و زینتی در صورتی که مدت زمان بیهوشی طولانی باشد، همواره خطرناک و کمتر با موفقیت همراه بوده است . علاوه بر ا ین ترکیبات دارویی گوناگون و دوزها ی مصرفی مختلف نیز برا ی این منظور گزارش شده زایلازین در بیهوشی 28 طوطی استرالیایی در چهار گروه 7 تایی بکار برده شد و القا بیهوشی و طول بیهوشی و ریکاوری مورد ارز یابی بالینی قرار گرفت . در هر گروه مقدار زایلازین ثابت بوده 10) میلی گرم بر کیلوگرم ) و مخلوط با کتامین ( به ترتیب 20 و 40 و 60 و 80 میلی گرم بر کیلوگرم ) در عضله براکیال تزریق شد . متعاقب القا بیهوشی و عدم بروز رفلکس های هوشیاری در هر پرنده برش جراحی 1 سانتی متری در قسمت قدامی ران بر روی پوست اعمال شد و وا کنش حیوان به درد ثبت گردید . طی شرایط دمایی استاندارد اتاق عمل و مانیتور کردن حیوانات مشخص شد که تنها مصرف دوز حداقل کتامین زمان القا بیشتری نسبت به دیگر گروهها داشته که این اختلاف در سطح 0/05 معنی دار می باشد . تنها کاربرد دوز حداکثر کتامین دارای اختلاف معنی داری در سطح 0/05 در طول مدت بیهوشی داشته و می تواند بیهوشی با متوسط زمانی 3 ساعت را تامین کند . در هیچکدام از گروه ها تلفاتی د یده نشد . مدت زمان ریکاوری پرندگان نشان داد که در دو گروهی که کتامین به مقادیر 60 و 80 میلی گرم بر کیلوگرم بکار برده شد، این زمان بیشتر بوده و دارای اختلافی معنی دار در سطح 0/05 می باشد . در مصرف دوز حداقل کتامین حین اعمال برش جراحی روی پوست لرزش بال و حرکات سر در نیمی از پرنده ها ی این گروه مشاهده شد . نتایج این مطالعه مصرف کتامین به مقدار 80 میلی گرم بر کیلوگرم را مخلوط به زایلازین به مقدار است . در مطالعه حاضر چهار دوز مختلف ترکیب کتامین – 10 میلی گرم بر کیلوگرم در جراحی های زمان بر ازجمله ارتوپدی را توصیه می کند